روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
نماند از شب تاریک غم نشان که دگر
طلوع کرد ز خم آفتاب انور می
«هاتف اصفهانی»
(حِ دَّ) [ ع. حده ] (اِمص.)
۱- تندی، تیزی.
۲- خشم، غضب.
(حَ دَ) [ ع. ] (ص. اِ.)۱ - امری که تازه واقع شده، نو.
۲- امری که در سنت و شرع معروف نباشد.
۳- برنا، جوان.
۴- نوزاد.
۵- غایط.
(حَ دَ) [ ع. ] (اِ.) پیشامدها، حوادث.
(حِ) [ ع. ] (اِ.) آغاز، ابتداء چیزی.
(حَ) [ ع. ] (اِ.) کجاوه، هودج.
(حَ) [ ع. ] (مص م.) گمان بردن، تخمین زدن.
(حَ دَ قِ) [ ع. حدقه ] (اِ.)
۱- مردمک چشم. ج. حدقات، احداق.
۲- در فارسی، کاسه چشم.
(حَ) [ ع. ] (مص ل.) راندن شتر با آواز و سرود.
(حُ) [ ع. ] (مص ل.) نو پیدا شدن، تازه واقع شدن.
(حُ) [ ع. ] (اِ.) جِ حد؛ اندازه‌ها.
(حُ دَ نú) [ ع. ] (ق.) تقریباً، در حدود.
(حُ) [ ع. حداء ] (اِ.) سرود و آوازی که ساربانان عرب خوانند تا شتران تیزتر روند.
(حَ) [ ع. ]
۱- (ص.) تازه، جدید.
۲- (اِ.) خبر.
۳- خبری که از رسول (ص) و ائمه نقل کنند. ج. احادیث.
(حَ) [ ع. ]
۱- (ص.) تیز، برنده.
۲- (اِ.) آهن.
(حَ دِ) [ ع. حدیده ] (اِ.)
۱- صفحه‌ای فلزی و سوراخ دار که فلزات را با گذرانیدن از آن به شکل میله نازک و مفتول درآورند.
۲- ابزاری که به وسیله آن میله فلزی را رِزوه کرده به شکل پیچ درآورند.
(حَ قِ) [ ع. حدیقه ] (اِ.) باغ، بوستان. ج. حدایق.
(حِ) [ ع. ]
۱- (ق.) روبرو، برابر.
۲- (اِ.) کفش.
۳- (مص ل.) روبرو شدن.
(حَ یا حِ قَ) [ ع. حذاقه ] (اِمص.) مهارت، چیره دستی.
(حَ ذَ)(مص ل.)۱ - پرهیز کردن.
۲- ترسیدن.
(حَ ذِ) [ ع. ] (ص.) پرهیزنده، پرهیز - کننده، ترسنده، ترسان.
