روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
ز راه میکده یاران عنان بگردانید
چرا که حافظ از این راه رفت و مفلس شد
«حافظ»
(حُ جَ) [ ع. ] (اِ.) جِ حجت ؛ دلایل.
(حَ جَ) [ ع. ] (اِ.) سنگ. ج. احجار.
(حِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- کنار، بغل.
۲- خرد.
۳- پناه.
(حَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- منع کردن، باز - داشتن.
۲- منع کردن دادگاه و قاضی کسی را از تصرف در اموال خویش.
(حُ جَ) [ ع. ] (اِ.) جِ حجره.
(حُ رِ) [ ع. حجره ] (اِ.) خانه، اتاق. ج. حجرات.
(حَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- باز داشتن.
۲- در میان آمدن.
(حَ جَ) [ ع. ] (اِ.) کبک. کبک نر.
(حِ لِ) [ ع. حجله ] (اِ.) اتاق آراسته و مزین برای عروس و داماد در شب اول عروسی.
(حَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- برآمدگی و کُلفتی چیزی.
۲- مقداری از فضا که جسم آن را اشغال می‌کند.
(حَ) [ ع. ] (ص.) سزاوار، شایسته.
(حَ) [ ع. ] (اِ.) جِ حاج.
(حَ) [ ع. ] (ص.) دارای حجم، جسمی که حجمش زیاد باشد.
(حَ دّ) [ ع. ] (اِ.)
۱- حایل میان دو چیز.
۲- انتها، کرانه.
۳- تیزی.
۴- اندازه.
۵- کیفر و مجازات شرعی.
(حُ یا حِ) [ ع. ] (اِ.) سرود و آوازی که ساربانان هنگام راندن شتر می‌خوانند.
(حَ ثَ) [ ع. حداثه ]
۱- (مص ل.) نو شدن، تازه گردیدن.
۲- (اِمص.) نوی، تازگی.
۳- نوخاستگی، نوجوانی.
۴- (اِ.) ابتدای هرچیز، اول هر امر.
(حَ دّ) [ ع. ] (ص.) آهنگر، آهن فروش.
(حَ یِ) [ ع. حدائق ] (اِ.) جِ حدیقه ؛ باغ‌ها.
(حَ دَ) [ ع. ] (اِمص.) گوژپشتی.
(حَ یا حُ دَ بَ) [ ع. حدبه ] (اِمص.)
۱- گوژپشتی.
۲- برآمدگی (در زمین و مانند آن).
