روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
بدین شکرانه می‌بوسم لب جام
که کرد آگه ز راز روزگارم
«حافظ»
(~. چَ) (اِمص.) بُخل، حسادت.
(~. کَ. گِ رِ تَ) (مص ل.) (عا.) احتیاج شدید و فوری به توالت رفتن.
(~. کَ. پَ) (ق مر.) (عا.) آخر شب، نزدیکی‌های صبح.
(تَ. تَ) (ص مر.) بسیار نزدیک و بدون فاصله، بسیار تنگ.
(تَ) (اِمر.) طبق چوبی.
(تَ) (ص مر.)
۱- کسی که هیچ کس را نزد خود نپذیرد.
۲- صعب العبور.
(~. دَ)(ص مر.)کنایه از: تهی دست، فقیر.
(~. دَ) (حامص.) تهی دستی، بی چیزی.
(~. دِ) (ص مر.) اندوهگین، افسرده.
(تَ گَ) [ تُر ] (اِ.) خدا.
(تَ) (اِمص.) بدخویی.
(تَ) (اِمر.)
۱- تنگی، ضیق.
۲- جای تنگ.
(تَ یا تِ گَ) (اِ.)
۱- مقداری از زر و سیم.
۲- قطعه‌ای کوچک از طلا و نقره.
(تَ گِ) (اِمر.) شاخه‌ای از دریا واقع بین دو خشکی که دو دریا را به هم می‌پیوندد.
(تَ) [ تُر. ] (اِمر.) سال خوک، نام سال دوازدهم از سال‌های دوازده گانه ترکی.
(تَ) (حامص.)
۱- کم عرضی، کم پهنایی.
۲- سختی، رنج.
۳- ق حطی.
(تَ) (ص مر.) کمیاب، نادر.
(تَ) (ص نسب.)
۱- منسوب به یک تن.
۲- از یک پدر. مق ناتنی.
(تَ دَ) (مص م.)
۱- بافتن.
۲- تار بافتن عنکبوت یا کرم ابریشم.
(تَ دِ) (ص مف.) بافته، منسوج.
