روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
بخواه جام صبوحی به یاد آصف عهد
وزیر ملک سلیمان عماد دین محمود
«حافظ»
(تَ) [ ع. ] جِ تهویل.
(تِ هَ بُّ) [ ع. ] (مص ل.) آماسیدن، آماس کردن.
(تَ هَ تُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- دریده شدن پرده.
۲- رسوایی.
(تَ هَ جُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- خوابیدن در شب، بیدار شدن در شب، شب زنده داری.
۲- نماز شب.
(تَ هَ جّ) [ ع. ] (مص م.) هجی کردن حروف.
(تَ یِ) [ ع. تهجیه ] (مص م.) شمردن حرف‌ها.
(تَ هَ دُّ) [ ع. ] (مص م.) ترساندن.
(تَ هَ دّ) [ ع. ] (مص ل.) راه یافتن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) ترسانیدن، بیم دادن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) پاکیزه کردن، پاک داشتن.
(تَ هَ زُّ) [ ع. ] (مص ل.) به جنبش درآوردن، جنبیدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) لاغر کردن.
(تَ لُ کِ) [ ع. تهلکه ] (مص ل.) هلاک شدن، نابود گشتن.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.) لااله الاالله گفتن.
(تَ) (ص.)
۱- پرزور، نیرومند.
۲- شجاع، دلیر.
(تُ هَ) [ ع. ] (اِ.) جِ تهمت.
(تُ مَ) [ ع. تهمه ] (اِ.) بدگمانی، افترا.
(تَ هَ تَ) (ص مر.)
۱- دارای تنی نیرومند.
۲- شجاع، لقب رستم.
(تَ یَ) [ ع. تهنئه ] (مص ل.) شادباش گفتن، مبارک باد گفتن.
(تَ هَ وُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- ویران شدن.
۲- بی باکی کردن.
