روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
بوي غرور مي‌وزد از باغ خاطرم
يارب مباد قسمت اين باغ خرمي
«پژمان بختياري»
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- بر عهده گرفتن تاوان، ضمانت کردن.
۲- بیتی یا مصراعی که شاعری از شاعر دیگر در شعر خود بیاورد.
(تَ ضَ وُّ) [ ع. ] (مص ل.) دمیدن، بوی پراکندن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- ضایع کردن، تباه ساختن.
۲- مهمل و بیکار کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.) مهمان داری کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) تنگ کردن، تنگ گرفتن.
(تَ بُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- با هم برابر شدن.
۲- همداستان گشتن.
(تَ وُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- گردنکشی کردن.
۲- دست درازی کردن و تعدی کردن.
(تَ یُ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) پریدن.
۲- پراکنده شدن.
۳- (اِمص.) پرش.
۴- پراکندگی.
(تَ طَ بُّ) [ ع. ] (مص ل.) طبابت کردن، پزشکی کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) برابر ساختن دو چیز با یکدیگر.
(تَ طَ رُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- راهپیمایی کردن.
۲- راه یافتن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) به طرب آوردن کسی.
(تَ طَ فُّ) [ ع. ] (مص ل.) طفیلی بودن، بدون دعوت همراه کسی به جایی رفتن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- رها کردن.
۲- طلاق دادن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) به طمع انداختن.
(تَ طَ هُّ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) پاک شدن، سرو تن شستن.
۲- (اِمص.) شست وشو.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) پاک کردن، پاکیزه ساختن.
(تَ طَ وُّ) [ ع. ] (مص ل.) گونه گونه شدن، حال به حال شدن.
(تَ طَ وُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- فرمانبرداری کردن.
۲- عمل مستحبی انجام دادن.
(تَ طَ وُّ) [ ع. ] (مص ل.) طواف کردن، چرخ زدن.
