روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
گناه چشم سیاه تو بود و گردن دلخواه
که من چو آهوی وحشی ز آدمی برمیدم
«حافظ»
(تُ جّ) [ ع. ] (ص.) جِ تاجر؛ بازرگانان.
(تَ رِ) [ ع. ] (اِ.) جِ تجربه ؛ آزمایش‌ها، آزمون‌ها.
(تِ رَ) [ ع. ] (مص ل.) بازرگانی کردن، دادوستد، سوداگری.
(~. نِ) [ ع - فا. ] (اِمر.) جایی که در آن به کارهای بازرگانی بپردازند و درآمد حاصل کنند.
(~.) [ ع - فا. ] (ص نسب.) منسوب به تجارت، مربوط به امور بازرگانی.
(تَ رَ) (اِ. ص.) کره اسبی که هنوز بر آن زین نگذاشته باشند.
(تَ سُ) [ ع. ] (مص ل.) دلیری کردن، گستاخی کردن، سرکشی کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- بر جای قرار نگرفتن.
۲- دوری کردن.
(تَ لُ) [ ع. ] (مص ل.) جنگ کردن.
(تَ نُ) [ ع. ] (مص ل.) دوری جستن، دور شدن.
(تَ نُ) [ ع. ] (مص ل.) از یک جنس بودن، هم جنس بودن.
(تَ هُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- آشکار کردن.
۲- ظاهر شدن.
(تَ هُ) [ ع. ] (مص ل.) خود را به نادانی زدن.
(تَ وُ) [ ع. ] (مص ل.) جواب گفتن.
(تَ وَ) [ ع. ] (مص ل.) همسایه و مجاور بودن.
(تَ وُ) [ ع. ] (مص ل.) درگذاشتن، فراگذاشتن.
(تَ جَ بُّ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) خود را بزرگ نشان دادن.
۲- (اِمص.) سرکشی، گردنکشی.
۳- زورگویی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- هر چیز شکسته را بستن.
۲- شکسته بندی.
(تَ جَ دُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- نو شدن، تازه شدن.
۲- گرایش به نو شدن و نوخواهی.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) نو کردن، از سر گرفتن.
۲- (اِمص.) نوسازی، از سرگیری. ؛~ خاطره به یاد آوردن آن. ؛~ فراش دوباره زن گرفتن. ؛~ نظر بررسی مجدد. ؛~ ِ قوا سر و ...
