روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
اگر به رنگ عقیقی شد اشک من چه عجب
که مهر خاتم لعل تو هست همچو عقیق
«حافظ»
(تَ) [ ع. ] (مص م.) به پایان رساندن، تمام کردن.
(تَ قُ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) سنگین شدن.
۲- (اِمص.) سنگینی.
(تَ وُ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) دهن دره کردن، خمیازه کشیدن.
۲- (اِ.) دهن دره، خمیازه.
(تَ ثَ بُّ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) پابرجا بودن.
۲- آهستگی کردن، درنگ کردن.
۳- (اِمص.) پایداری.
(تَ ثَ بُّ) [ ع. ] (مص م.)
۱- وقوف داشتن بر کاری.
۲- باز ایستادن از کاری، توقف و فروماندن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- پابرجا کردن.
۲- آهستگی کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.) توقف کردن، درنگ کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) نکوهیدن، سرزنش کردن.
(تَ ثَ قُّ) [ ع. ] (مص ل.) گران شدن.
(تَ قِ) [ ع. ] (مص م.) سوراخ کردن.
(تَ) (مص م.) راست کردن، بار آوردن.
(تَ) [ ع. ] (مص.) سنگین کردن، گرانبار کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- سه بخش کردن.
۲- در مسیحیت به اقنوم سه گانه «پدر، پسر، روح القدوس» قائل بودن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) به ثمر رسانیدن، سود دادن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- بها کردن، قیمت کردن.
۲- هشت سو کردن، هشت گوش ساختن.
(تَ ثَ نِّ) [ ع. ] (مص ل.) خمیدن، دوتا شدن.
(تَ یِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- دو تا کردن.
۲- علامت تثنیه «ان» یا «ین» را به کلمه عربی الحاق کردن.
(تَ) (ص.) تند و تیز.
(تَ دُ) [ ع. ] (مص ل.) با هم ستیزیدن، جدال کردن.
(تَ ذُ) [ ع. ] (مص ل.) کشیده شدن از دو سر.
