روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
نتوان بر گرفتنم از خاک
اشک از رخ چکیده را مانم
«رهی معیری»
(تَ بَ) (ص. اِ.) تباه.
(تَ) (اِ.)
۱- طبل کوچک.
۲- دف، دایره.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) باب باب کردن کتاب و نوشته، تقسیم کردن کتاب به فصول.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- خاموش کردن، زبان بند کردن.
۲- زدن کسی را به شمشیر و چوب دستی.
۳- پیش آمدن کسی را به مکروه.
۴- غلبه کردن به حجت.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.) زود برخاستن، پگاه برخاستن.
(تِ) [ ع. ] (مص ل.) روشن کردن، آشکار ساختن معنی.
(تَ رِ) (اِ.) دهل، کوس، طبل دو سر.
(~. زَ) (ص فا.) نوازنده تبیره.
(تَ بَ یُّ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) بجای آوردن، شناختن.
۲- هویدا شدن، پیدا گشتن.
۳- (مص م.) پیدا کردن، آشکار کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- سفید کردن.
۲- پاکنویس کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- بیان کردن.
۲- روشن کردن، توضیح.
(تَ بُ) [ ع. ] (مص ل.) پیاپی شدن.
(تُ چَ) (اِ.) نوعی تیر که پیکان ویژه‌ای دارد.
(تَ تَ بُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- در پی رفتن، جستجو کردن.
۲- تحقیق کردن.
(تَ رَ) (اِ.) = تتره: شوخی، مسخرگی.
(تُ یا تَ) (اِ.) سماق.
(تُ تُ) (اِ.) چادر، پرده بزرگ.
(تُ) [ تر. ] (اِ.) نوعی آش که با آرد گندم می‌پزند.
(تَ تِ مِّ) [ ع. تتمه ] (اِ.) باقی مانده از چیزی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- خشک کردن گوشت پاره پاره.
۲- خشک کردن خرما.
