روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
جوانی بر سر کوچ است، دریاب این جوانی را
که شهری باز، نشناسد غریب کاروانی را
«نظامی»
(تَ) [ ع. ] (مص م.) پیچ دار کردن، جعد دادن.
(تِ) [ ع. ] (اِ.) خفتان، برگستوان.
(تَ جَ فُّ) [ ع. ] (مص ل.) خشک شدن.
(تَ جَ لُّ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) چابکی نمودن.
۲- (اِمص.) چابکی، نیرومندی.
(تَ جَ لّ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) پدید آمدن، نمایان شدن.
۲- (اِمص.) هویدایی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- جلد کردن (کتاب و م انند آن).
۲- پوست کندن یا پوست پوشانیدن بر چیزی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) بزرگ داشتن، احترام گذاشتن.
(تَ یَ یا یِ) [ ع. تجلیه ] (مص م.)
۱- روشن کردن، پیدا کردن، زدودن.
۲- تهذیب ظاهر است به سبب استعمال نوامیس و احکام الهی و امتثال اوامر و نواهی خداوند.
(تَ جَ مُّ) (مص ل.)
۱- بازی کردن.
۲- مغازله کردن.
(تَ جَ مُّ) [ ع. ] (مص ل.) گرد آمدن، جمع شدن.
(تَ جَ مُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- زینت یافتن.
۲- اسباب و اثاثه گرانبها داشتن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) گرد کردن، بسیار گرد کردن.
۲- (مص ل.) به نماز جمعه حاضر شدن.
۳- (اِمص.) گردآوری.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) زینت دادن، آراستن.
(تَ جَ) (اِ.)
۱- نهری که از رود جدا کنند.
۲- نام رودی در مازندران.
(تَ جَ نُّ) [ ع. ] (مص ل.) دوری جستن، دوری کردن.
(تَ جَ نُّ) [ ع. ] (مص ل.) دیوانگی ورزیدن.
(تَ جَ نّ) (مص م.) گناه بستن، جنایت نهادن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) دور کردن، پرهیز دادن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- بال قرار دادن.
۲- بر دو کف دست تکیه کردن و گشاده داشتن بازو (هنگام سجده).
(تَ) [ ع. ] (مص م.) لشکر آراستن، لشکر گرد کردن.
