روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
هر شبنمی در این ره صد بحر آتشین است
دردا که این معما شرح و بیان ندارد
«حافظ»
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) بیرون آوردن، آشکار کردن، پیشی گرفتن.
۲- (اِ.) نام مرکز استان آذربایجان شرقی.
(~.) (ص نسب.)
۱- اهل تبریز.
۲- (اِ.) درختی شبه صنوبر با تنه راست و بلند که رنگ پوست و چوبش سفید می‌باشد و بلندی اش تا ۲۰ متر می‌رسد.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) شادباش گفتن.
۲- (اِمص.) شادباش، تهنیت.
(تَ بَ)(ص.) تباه و ضایع، از کار افتاده.
(تَ بَ سُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- پهناور شدن.
۲- گستردگی.
۳- گردش، تفرج.
۴- گستاخی، بی پروایی.
(تَ بَ سُّ) [ ع. ] (مص ل.) لبخند زدن.
(تَ دَ) (مص ل.) گرم شدن.
(تَ بِ) (اِمص.)
۱- گرمی، حرارت.
۲- تابش، فروغ.
(تَ) (اِ.) سینی، طَبَق فلزی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) بشارت دادن، مژده آوردن.
(تَ بَ صْ بُ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) دم جنبانیدن.
۲- (اِمص.) چاپلوسی.
(تَ بَ صُّ) [ ع. ] (مص ل.) بینا شدن، شناسا گردیدن.
(تَ ص ِ رِ) [ ع. تبصره ]
۱- (مص م.) بینا گردانیدن.
۲- پند گرفتن.
۳- (اِمص.) توضیحی که برای روشن شدن بعضی از مواد قانون، به آن افزوده می‌شود.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) بینا کردن، شناسا گردانیدن.
(تَ بَ طُّ) [ ع. ] (مص ل.) سرکشی کردن، سرمستی کردن.
(تَ بَ طُّ) [ ع. ] (اِمص.)کاهلی، بیکارگی.
(~.) [ ع. ] (مص ل.) شجاع و دلیر شدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) باطل کردن، باطل ساختن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) آستر کردن جامه را.
(تُ بَّ) [ ع. ] (اِ.) عنوان پادشاهان یمن ؛ ج. تبابعه.
