روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
غریب گشت چنان فکرهای ما صائب
که نیست چشم به تحسین هیچ کس ما را
«صائب تبریزی»
(بَ هَ) [ انگ. ] (اِ.) ضربه‌ای که به توپ با پشت راکت در بازی‌هایی چون تنیس و تنیس روی میز زده می‌شود.
(بُ کُ لُ) = پک و لک:
۱- (ص.) ناهموار، درشت.
۲- (اِ.) بی عقلی.
۳- بی هنری.
(بُ) [ ع. ]
۱- (مص ل.)گریستن.
۲- (اِمص.) گریه.
(بِ دِ) (اِمف.)
۱- کار کرده، با - تجربه.
۲- به درد بخور.
(بِ رَ) [ ع. بکاره ]
۱- (مص ل.) دوشیزه بودن.
۲- (اِمص.) دختری.
۳- تازگی.
(بَ بَ کِ) (اِ.)
۱- نان خورشی که از کشک و روغن آمیخته سازند.
۲- فساد کننده.
۳- در عربی به معنی ازدحام، رفت و آمد.
(بَ) (اِمر.)
۱- هر یک از خادمان یک امیر.
۲- بزرگ ایل و طایفه.
(بَ تَ) (اِ.) زره، لباس جنگی ساخته شده از آهن و فولاد.
(بِ) [ ع. ] (ص.)
۱- دختر دوشیزه.
۲- تازه، دست نخورده.
۳- اندیشه نو.
(بُ رِ یا رَ) [ ع. بکره ] (اِ.) بامداد پگاه، پگاه.
(بُ سِ) [ انگ. ] (اِ.) عمل یا فرایند یدک کشیدن یک وسیله نقلیه با وسیله نقلیه دیگر.
(بُ سُ) [ انگ. ] (اِ.) مشت زن.
(بِ کُ لّ) [ فا - ع. ] (ق مر.) کلاً، تماماً.
(بُ) [ ع. ] (اِ.) جِ ابکم ؛ گنگان، لالان. ؛صم و ~کران و گنگان.
(بَ کَ) (اِ.) نک بقم.
(بَ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) گنگ شدن.
۲- (اِمص.) گنگی.
(بَ نَ) (ص.) حیوان دم بریده.
(بُ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) پگاه خاستن.
۲- بامداد رفتن.
۳- بامداد کردن.
۴- (ا ِمص.) پگاه خیزی، سحرخیزی.
(بِ) (ق مر.)
۱- به وقت، به موقع.
۲- صبح زود، هنگام فجر.
(بِ گُ) (ص.) نَرخواه.
