روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
غم گیتی گر از پایم درآرد
بجز ساغر که باشد دستگیرم
«حافظ»
(بِ) (اِ.)
۱- شراب، باده.
۲- پیاله شراب.
۳- باده گساری.
(~. کَ دَ) (مص م.)
۱- مجلس شراب داشتن.
۲- مهمانی دادن.
(بَ گَ) (اِ.) شرابی که از برنج و ارزن و جو و مانند آنها سازند.
(بُ بِ خَ) (اِمص.) گفتگوی همراه با شوخی و خنده.
(بُ مَ) (اِمص.) گفتگوی همراه با خشم، جر و بحث.
(بِ) [ فر. ] (اِ.) گیاهی است زینتی دارای گل‌های زیبای سرخ یا سفید یا صورتی این گیاه اصلش از آمریکای مرکزی است و در حدود ۴۰۰ گونه از آن شناخته شده‌است.
(بِ. بِ) (اِمر.) بازداشت عده‌ای از مردم، توقیف افراد بسیار.
۱ - نشانه نفی و سلب که بر سر اسم درآید و کلمه را صفت سازد: بی کار، بی چاره.
۲- گاه بر سر اسم درآید و قید مرکب سازد: بی شک، بی گفت و گو.
(یِ) (ص.)
۱- خالص و پاک.
۲- مجازاً صاف و ساده، بی ریا.
(اِ) [ فا - ع. ] (ص.)
۱- بی اراده.
۲- بدون فکر و تصمیم قبلی.
(اَ دَ) [ فا - ع. ] (ص مر.)
۱- بی دانش.
۲- بی تربیت.
۳- گستاخ، جسور.
(اَ) (ص مر.) نامتناسب، ناموزون.
(اِ) [ فا - ع. ] (ص مر.)
۱- آن که از راه عدالت منحرف گردد.
۲- ظالم، ستمکار، بیدادگر.
(اِ ض ِ) [ فا - ع. ] (ص مر.)
۱- آن که در هیچ چیز نظم ندارد.
۲- بی عصمت، بی تربیت، بی نظم.
(ص مر.) بی ترس، دلاور.
(بَ) (ص مر.) بینوا، فقیر.
(~.) (حامص) فقر، نیازمندی.
(بَ عَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) تهیدست، کم سرمایه.
(بَ دُ) (ص مر.) لاابالی، بی قید.
(بَ) (ص مر.)
۱- بی ارزش، بی قیمت.
۲- پُربها، گرانبها، آنقدر که نتوان برایش قیمتی تعیین کرد.
