روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
خیال حوصله بحر می‌پزد هیهات
چه‌هاست در سر این قطره محال اندیش
«حافظ»
(اَ لْ مُ ثَ نْ نا) [ ع. ] (اِ.) نسخه دوم، رونوشت.
(اَ مَ یَُ) (مص جع.) زیرکی تیزهوشی.
(اُ لَ) [ فر. ] (اِ.)
۱- فاصله چهار ساله میان مسابقات المپیک.
۲- هر یک از مسابقات جهانی در زمینه علوم.
(اُ لَ) [ فر. ] (اِ.) مسابقات و ورزش‌ها و بازی‌هایی که هر چهار سال یک بار با تشریفات خاصی در یونان قدیم انجام می‌شد. از سال ۱۸۹۶ م. این مسابقات مجدداً معمول گردید و جنبه بین المللی یافت.
(اَ لَ) (اِ.) دستبند، دست برنجن.
(اِ لا هْ) [ ع. ] (اِ.) خدا، خداوند.
(اِ) [ ع. ] (مص م.) مشغول کردن.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص م.) در دل افکندن.
۲- (مص ل.) در دل افتادن. ج. الهامات.
(اِ لا هِ) [ ع. ] (اِ.) مؤنث اله.
(اِ لا) [ ع - فا. ] (ص نسب.) = الاهی: منسوب به الله، خدایی.
(اَ لُ) (اِ.) شعله آتش، زبانه آتش.
(~.) [ فر. ] (اِ.) لفظی است که در شروع برقراری ارتباط تلفنی گفته می‌شود.
(اَ) (اِ.) صمغی است بسیار تلخ ؛ صبر زرد.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ لوح ؛ لوح‌ها، صفحه‌های فلزی، سنگی یا چوبی.
( اَ ) (اِ.)
۱- تیرهای بزرگ چوبی که در ساختن سقف خانه به کار می‌رفت.
۲- چوب‌های چهارتراش دراز و ضخیم.
( اَ ) (اِ.) جِ لوطی ؛ هرزه، گردنکش.
( اَ ) جِ لون ؛ رنگ‌ها.
(اُ) [ تر. مغ. ] (اِ.) = اولوس: طایفه، قبیله، جماعت ؛ ج. الوسات.
( اَ ) [ ع. ] (ص.) خوگیر، مهرجوی.
( اُ ) [ ع. ] جِ الف.
۱- هزاران، هزارها.
۲- هزارگان.
