روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حقگزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
همت عالی طلب جام مرصع گو مباش
رند را آب عنب یاقوت رمانی بود
«حافظ»
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)۱ - وادار کردن، به عهده کسی قرار دادن.۲ - لازم گردانیدن، واجب کردن.
(~.) [ ع - فا. ] (ص نسب.) اجباری.
(اَ سّ عِ) [ ع. الساعه ] (ق.) در ساعت، این ساعت.
(اَ س ِ نِ) [ ع. السنه ] (اِ.) جِ لسان ؛ زبان.
(اَ لِ دَ گِ) (اِ.) (عا.)
۱- مبادله.
۲- عمل دو کس که با یکدیگر آمیزش و مباشرت کنند.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) چسبانیدن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ لطف ؛ مهربانیها.
(اِ) [ ع. ] (مص م.) به بازی انگیختن.
(اُ لُ) [ تر - مغ. ] (ص.) بزرگ، مهتر.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) لغو کردن، بیهوده شمردن.
(اَ غَ رَ) [ ع. ] (ق.) باری، خلاصه.
( اَ ) [ ع. ] (صت.) فریاد! وای!
(اِ یا اَ) [ ع. ] (مص ل.) خو گرفتن، انس گرفتن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.)
۱- هِزار. ج. آلاف، الوف.
۲- هزاره.
(اَ تَ) (مص م.) نک الفختن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ لفظ.
۱- واژهها، کلمهها.
۲- سخنها، کلام.
(اَ لِ) [ ازع. ] (اِمر.)
۱- حروف تهجی. ضح - الفبا یا حروف هجای فارسی سی سه حرف است: ا، ء، ب، پ، ت، ث، ج، چ، ح، خ، د، ذ، ر، ز، ژ، س، ش، ص، ض، ط، ...
(اُ فَ) [ ع. الفه ]
۱- (مص ل.) معتاد شدن، انس گرفتن.
۲- (اِمص.) عادت، انس.
۳- دوستی، همدمی.
(اَ فَ تَ) (مص م.) اندوختن.
(اَ فَ تَ) (ص مف.) اندوخته، جمع کرده.
