روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
تا مطربان ز شوق منت آگهی دهند
قول و غزل به ساز و نوا می‌فرستمت
«حافظ»
(اَ فَ دَ) (مص م.) نک اندوختن.
(اَ فَ دَ) (مص م.) اندوختن، جمع کردن.
(~.) (ص.) چسبیده، چسبناک.
(اَ فَ) (اِمص.) گردآوری، اندوختگی.
(اَ فَ دَ) (مص م.)
۱- گرد آوردن، جمع کردن.
۲- کسب کردن.
(اَ نِ یا نَ) (اِ.) آلت مردی، نره، احلیل.
(~.) (اِ.) آلت مردی.
(اَ یَّ) [ ع. ] (ص نسب. اِ.) منسوب به الف، دارای هزار.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- یاد دادن.
۲- افکندن، انداختن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ لقب.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)آبستن کردن، جفت - گیری.
(اَ قِ صِّ) [ ع. القصه ] (ق.) خلاصه.
(اَ لْ لا) [ ع. ] (اِ.)ایزد، خدا، معبود یگانه. ؛~ُ اعلم خدا داناتر است. (هنگامی که نسبت به موضوعی شک و تردید است). ؛~ اکبر الف - خدا بزرگ تر است. (هنگام تعجب، عصبانیت و تأیید ...
(اَلú لا بَ) (ص نسب.) (عا.) تصادفی، اتفاقی.
(اَ لْ لا هُ) [ ع. ] (شب جم.) بار خدایا. ؛~صل علی محمد و آل محمد بار خدایا درود بفرست بر محمد و خاندان او.
(اَ لْ لا) [ ع - فا. ] (ص نسب.)
۱- منسوب به الله، خدایی.
۲- مرد کامل، از نقص رسته.
(اَ لَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- (مص ل.) دردمند شدن.
۲- (اِمص.) رنجیدگی.
۳- (اِ.) درد، ج. آلام.
(اَ لَ شَ گِ) (اِ.) (عا.) جنجال، سر و صدا، هیاهو.
( اَ ) [ په. ] (اِ.) گرفته شده از یونانی ؛ از سنگ‌های گرانبها و کمیاب که دارای سختی و درخشندگی خاصی می‌باشد.
( اِ ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- به حد بلوغ رسیدن.
۲- گناه صغیره کردن.
۳- فرود آمدن امر بر کسی.
