دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
بنفشه طره مفتول خود گره می‌زد
صبا حکایت زلف تو در میان انداخت
«حافظ»
(نَ) (ص مر.)
۱- آن چه نمک ندارد.
۲- آن که شکل یا حرکاتش توجه کسی را جلب نکند.
(نَ) (ص مر.)
۱- بی چیز، تهی دست.
۲- بی چاره، بی سامان.
۳- ناتوان، درمانده.
(بِ هَ) (ص مر.) بی همتا، بی مانند.
(دِ)(ص.) = بیهده:۱ - باطل.
۲- بی - ثمر، بی فایده.
۳- بی معنی، پوچ، یاوه.
(ص مر.)
۱- کندذهن، کندفهم.
۲- آن که طبیعتاً یا با داروی بیهوشی، حواس خود را از دست داده باشد و درد را احساس نکند.
(حامص.)
۱- بی هوش بودن.
۲- بی فراستی، بی ادراکی. ؛ داروی ~دارویی که به واسطه آن شخصی را بی هوش کنند.
(پَ) (ص مر.) بی باک، نترس.
(ص مر.)
۱- بی مانند، بی نظیر.
۲- خدای تعالی.
(ص مر.) کسی که کاری ندارد.
(رِ یا رَ)(ص مر.)۱ - بی کار.
۲- بی هنر.
۳- ولگرد.
۴- بی فایده، بی مصرف.
۱ - فعل امر از آمدن.
۲- (شب جم.) موافقت، همراهی کن، ملاحظه کن.
۳- (عا.) برای تحقیر و توهین معمولاً با نشان دادن انگشت شست.
[ په. ] (اِمر.) صحرای بی آب و علف، دشت لم یزرع.
(گَ) (ص مر.) بدوی، چادرنشین.
(~.) [ ع. ] (مص ل.)
۱- شب ماندن در جایی.
۲- شبیخون زدن.
(بَ) (ص.) فاقد تازگی (در مورد مواد پختنی).
(~.) (اِ.) گوشه‌ای از موسیقی ایرانی.
(~ ِ اِ فَ)(اِمر.)یکی از گوشه -های همایون.
(~. تُ) (اِمر.) آوازی است بسیار یکنواخت و عامه پسند.
(بَ رَ یا رِ) (اِ.) گیاهی که ساقه بلند و مستقیم ندارد و شاخه‌های آن روی زمین افتد مانند کدو، خربزه و غیره ؛ بوته.
(بَ تُ) (اِ.)۱ - خمیازه.
۲- بوی دهان.
