دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
حافظ چو ره به کنگره کاخ وصل نیست
با خاک آستانه این در به سر بریم
«حافظ»
(بِ زَ) (ص مر.)
۱- دلاور، شجاع.
۲- (فع.) دوم شخص مفرد امر حاضر از «زدن».
(بِ زَ. بَ دُ) [ فا - تر. ] (ص مر.) بسیار شجاع، دلیر.
(بَ زَ) (اِ.) کلید.
(بِ زَ) (اِمر.)
۱- جای راهزنی.
۲- کنایه از: موقعیت حساس.
(بُ زَ یا زِ) (اِ.)
۱- زمین پشته پشته و ناهموار.
۲- میوه خوشبوی.
(بِ زِ) [ په. ] (اِ.)
۱- گناه و خطا.
۲- جرم.
(~.) [ په. ] (ص فا.) گناهکار، مجرم.
(بُ) [ ع. ] (مص ل.) برآمدن، تافتن، تابیدن (آفتاب و ستارگان).
(بَ زَ) (اِ.) زینت و آرایش، توالت.
(بَ دَ) (مص ل.) نک وزیدن.
(بَ یا بُ شِ) (اِ.) تفاله کنجد.
(بُ چِ) (اِمصغ.)
۱- بزغاله.
۲- سه پایه قصاب و سلاخ.
(بَ) (ص.)
۱- کافی.
۲- بسیار.
(بَ رِ)(ص.) بسیار پرواز، تند پرواز.
(بَ. کَ دَ) (مص ل.) بسنده کردن.
(بَ) (ق.) بس، بسیار.
(بَ) [ معر. ] (اِ.) جِ بستان ؛ بوستان‌ها.
(بَ یا بِ دَ) (مص م.) شخم کردن، هموار کردن زمین شخم کرده.
(بَ یا بِ دِ) (ص مف.)
۱- زمین شخم شده.
۲- زمین آبیاری شده برای کاشتن.
(بَ یا بِ رِ)(اِ.)۱ - ایوان، صفه.
۲- بارگاه.
