حال دل با تو گفتنم، هوس است
حالِ دل با تو گفتنم، هوس است
خبرِ دل شِنُفتَنَم، هوس است
طَمَعِ خام بین که قِصهٔ فاش
از رقیبان نَهُفتَنَم، هوس است
شبِ قدری چنین عزیزِ شریف
با تو تا روز خُفتنم، هوس است
وه که دُردانهای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم، هوس است
ای صبا امشبَم مَدَد فرمای
که سحرگه شکفتنم، هوس است
از برای شَرَف به نوُکِ مژه
خاکِ راهِ تو رفتنم، هوس است
همچو حافظ به رَغمِ مُدَعیان
شعرِ رندانه گفتنم، هوس است
کام جان تلخ شد از صبر که کردم بی دوست
عشوهای زان لب شیرین شکربار بیار
«حافظ»
(بَ. شُ دَ) (مص ل.) قسمت شدن، تقسیم شدن.
(بَ یِ) [ په. ] (اِمص.) درگذشتن. عفو کردن.
(بَ یَ دِ) (ص فا.) عفو کننده، رحم کننده.
(بَ) (ص فا. اِ.) کسی که از جانب وزارت کشور امور یک بخش را تحت نظر فرماندار ادراه کند.
(~.)
۱- (حامص.) عمل و شغل بخشدار.
۲- (اِ.) محلی که بخشدار در آن حوزه خود را اداره کند.
(بَ ش ِ) [ په. ]
۱- (اِمص.)داد، دهش.
۲- انعام.
۳- (اِ.) تقدیر، سرنوشت.
(بَ مِ) (اِمر.) حکم یا دستوری که از طرف مسؤلین سازمان برای اطلاع تمام کارکنان یک مؤسسه ابلاغ شود.
(بَ دَ) (مص ل.)
۱- رحم کردن.
۲- بخشیدن.
(بَ دَ) [ په. ] (مص م.)
۱- عطا کردن.
۲- عفو کردن.
(بَ دِ) (ص مف.)
۱- عطا شده.
۲- عفو شده.
(بُ) [ ع. ] (اِ.) تنگ چشمی، خسُت.
(بُ) (اِ.) حلقه و زنجیری که دست و پای چهارپایان را بدان بندند. بخا نیز گویند.
(بُ خُ. بُ) (ص.) حقه باز، بدکار.
(بِ یا بُ) [ ع. ] (اِ.)
۱- هر مادهای که در آتش ریزندو بوی خوش دهد.
۲- صمغ درخت روم که بخور آن خوشبو است.
۳- در فارسی، هر دارویی که جوشانده و بخار آن استشمام گردد.
۴- بخار آب گرم یا داروی ...
(بُ خُ) (ص.)
۱- رنگ خاکستری سیر.
۲- هر چیز به رنگ خاکستر.
(بَ دَ) (مص م.) حلاجی کردن.
(بَ دِ)(ص مف.) پنبه زده شده ؛ حلاجی شده.
(بَ) [ ع. ] (ص.) چشم تنگ، خسیس. ج. بخلاء.
(بَ یِ) (اِ.)
۱- کوکی که روی پارچه با دست یا چرخ خیاطی بزنند.
۲- دوختن بخشی از بدن که در اثر عمل جراحی شکافته شده باشد. ؛ اهل ~ اهل فن، صاحب سررشته، وارد به کار. ؛ ...
(~. زَ دَ) (مص م.)
۱- کوک زدن، دوختن.
۲- دوختن بخش جراحی شده بدن.
