اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدایا به سلامت دارش
«حافظ»
(ل دَ) [ ع. ] (اِ.) تثنیه والد؛ پدر و مادر.
[ فر. ] (اِ.)
۱- نوعی رقص آرام دو نفره.
۲- موسیقی سه ضربی مخصوص این رقص.
(وَ سْ سَ) [ ع. ] (ق.) همین و بس. (واژه نخست عبارت والسلام علیکم به معنی درود بر شما).
(وَ لْ لا) [ ع. ] (ق.) سوگند به خدا.
(~.) (اِ.) مبالغه در کارها، اصرار، ابرام.
(~.) [ ع. ] (اِفا.)
۱- حیران، سرگشته.
۲- شیفته، عاشق.
(لِ) (اِ.) سراب.
(لُ) [ انگ. ] (اِ.) نام تجای نوعی چراغ خوراک پزی نفت سوز دارای فتیله.
(لَ) (اِ.) سیر جنگلی.
(نَ یا نِ) (اِمر.) آلگونه ؛ سُرخاب.
[ ع. ] (اِفا.) حاکم، فرمانروا. ج. ولاه.
[ انگ. ] (اِمر.) از ورزش‌های دسته جمعی - با توپ و دست - که میان دو دسته شش نفری در می‌دانی مستطیل شکل که به وسیله تور دو نیم شده برگزار می‌شود.
[ په. ] (اِ.) قرض، دین.
(خا) (ص فا.)
۱- قرض گیرنده.
۲- طلب کار.
(ص فا.) بدهکار.
(کَ دَ) (مص م.) قرض گرفتن.
(گُ دَ) (مص م.) پرداختن وام و بدهی.
(دَ) (مص ل.) خسته شدن، عقب ماندن.
(د) (ص مف.) خسته، مانده.
(دِ) (حامص.)
۱- فرسودگی، خستگی.
۲- عقب ماندگی.
