اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب
گفت در دنبال دل ره گم کند مسکین غریب
«حافظ»
(قِ عِ) [ ع. واقعه ] (اِ.)
۱- حادثه، پیش آمد.
۲- قیامت، رستاخیز.
(~. رِ دِ) [ ع - فا. ] (ص مف.) دچار حادثه بَد شده، مصیبت دیده.
(قِ) [ ع - فا. ] (ص نسب.)حقیقی، راست.
(قِ یَّ) (مص جع.) حقیقت، حقیقت داشتن.
(ق) [ ع. ] (اِفا.) باخبر، آگاه.
(ق) [ ع - فا. ] (حامص.)وقوف، آگاهی.
(قِ دَ) (مص ل.) (عا.) از کاری که با اشتیاق تمام پیش گرفته‌اند صرفنظر کردن.
(قَ یا قُ) [ فا - ع. ] (اِ.) (عا.) انکار، دبه، نکول.
[ ع. ] (اِفا.)
۱- نگاه دارنده، حافظ.
۲- حامی.
(اِ.)
۱- بال، نوعی ماهی بسیار بزرگ.
۲- نوعی پارچه.
(ص.)
۱- بلند مرتبه، شریف.
۲- مقبول، شایسته.
۳- مشهور.
۴- برتر.
۵- (اِ.) قد، قامت.
۶- بیرق، درفش.
(تَ) (ص مر.) دارای اصل و نسب، نجیب زاده.
(ص مر.) عالی قدر، بلندمرتبه.
(حَ رَ)(ص مر.)
۱- آن که آستانش رفیع است، عالی مقام.
۲- عنوانی است شاهزادگان و نایب السلطنه را.
(اِ.)
۱- دیوار.
۲- سقف.
(گَ) بنا، معمار.
(مَ ن) (ص مر.) بلندطبع.
(اِ.) رازیانه ؛ گیاهی است خوش بو با دانه‌های ریز که برای نفخ مفید است.
(ل) [ ع. ] (اِفا.) پدر، اب.
(ل د) [ ع. والده ] (اِفا.) مؤنث والد؛ مادر.
