اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
ز چار طاق عناصر شکست می‌بارد
میان چار مخالف به اختیار مخسب
«صائب تبریزی»
(هَ ض) [ ع. ] (ص.)
۱- ستم دیده.
۲- زن باریک شکم.
۳- غنچه ناشکفته.
(هَ طّ) [ ع. ] (اِ.)
۱- ابر بارنده پیاپی.
۲- اشک روان.
(هَ) (اِ.)
۱- باران سست پیوسته.
۲- اشک پیاپی.
(هَ طِ) [ ع. ] (ص.)
۱- (باران) پیوسته و مداوم.
۲- (ابر) که پیوسته بارد.
(هَ) (اِ.) کارگاه جولاهی.
(هِ) (اِ.) اندک خشکی ای که بعد از تری به هم رسند.
(هُ) (اِ.) دمی از آب، شربت ؛ شراب و مانند آن‌ها که فرو کشند، جرعه، قورت.
(هَ) [ په. ] (اِ.) عدد اصلی میان شش و هشت (۷). ؛ ~ قلم آرایش کردن آرایش تمام، بزک کامل. ؛ ~ پادشاه را خواب دیدن کنایه از: به خواب عمیق فرو رفتن. ؛ ...
(هَ) (اِمر.) کنایه از: هفت فلک.
(~. اَ تَ) (اِ.) هفت برادران ؛ صورت فلکی خرس بزرگ.
(~. اِ) (اِمر.) هفت کشور، کنایه از: تمام کشورهای روی زمین.
(~. اَ) [ فا - ع. ] (اِمر.)
۱- هفت رنگ اصلی.
۲- طعامی که گویند از آسمان به جهت عیسی (ع) نازل شد. شامل: نان، نمک، ماهی، سرکه، عسل، روغن، تره.
۳- کنایه از: طعام‌های گوناگون.
(~. اِ) [ فا - ع. ] (ص نسب.)
۱- منسوب به هفت امام.
۲- اسماعیلی، سبعیه.
(~. اَ رَ) (اِمر.) هفت برادران، صورت فلکی خرس بزرگ.
(~. اَ دَ) (اِمر.) کنایه از: هفت سیاره.
(~. اِ) (اِمر.) کنایه از: هفت آسمان.
(~.) (اِمر.) کنایه از: هفت آسمان.
(~.) (اِمر.) هفت اجرام ؛ هفت سیاره.
(~. بَ دَ) (اِمر.) هفت ستاره دب اکبر یا خرس بزرگ.
(~. بُ لَ) (اِمر.) کنایه از: هفت آسمان.
