اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
بگو که جان عزیزم ز دست رفت خدا را
ز لعل روح فزایش ببخش آن که تو دانی
«حافظ»
(هُ) (اِ.) هوش، زیرکی.
(~.) (شب جم.) ساکت! خاموش!
(هَ ش) [ ع. هشاشه ] (مص ل.) شاد شدن، شادمانی.
(هِ) [ ع. ] (اِ مص.) بخشش، جوانمردی.
(هَ) [ په. ] (اِ.) عدد اصلی بین هفت و نه (۸). ؛ ~ کسی گرو نه بودن کنایه از: درآمد کم و هزینه زیاد داشتن.
(هَ) (اِمر.) اختاپوس.
(هَ) [ په. ] (اِ.) عدد اصلی مساوی هشت بار ده، پنجاه بعلاوه سی.
(هِ تَ) [ په. ] (مص م.) نهادن، گذاشتن، رها کردن.
(هِ تِ) (ص مف.) گذاشته، رها کرده.
(هَ) (اِ.) راهرو سقف دار هشت ضلعی یا گِرد در قسمت ورودی جلوی ساختمان.
(هَ شَ هَ) (ص.) (عا.)
۱- بی نظم و ترتیب.
۲- بی معنی، بیهوده.
(هَ شَ) (ص.)
۱- بی سر و پا.
۲- فرومایه، مفلس.
(هُ) (ص.) هشیار، هوشیار.
(هُ مَ) (ص.) هوشمند.
(هُ پُ لَ) (اِ.) سوت، سوتی که با دست و دهان بزنند.
(هُ) (ص.) هوشمند، زیرک.
(هَ ش) [ ع. ] (اِ.) گیاه خشک و ریز ریز، هر چیز خشک.
(هُ) (ص.) خردمند، هوشمند.
(هَ بَ یا بِ) [ ع. هضبه ] (اِ.)۱ - کوه.
۲- پشته کم گ یاه.
۳- باران بزرگ قطره و پیوسته.
(هَ) [ ع. ] (اِمص.)
۱- گوارش، تحلیل غذا در معده.
۲- درهم شکستن.
