اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
چشم تو خدنگ از سپر جان گذراند
بیمار که دیده‌ست بدین سخت کمانی
«حافظ»
(هَ) (ق.) هر زمان، هر وقت.
(هَ زِّ) [ ع. هزه ] (اِمص.) تحریک، یک بار جنباندن.
(هُ) [ په. ] (اِ.) زبان، لسان.
(هَ) [ ع. ] (ص.) لاغر.
(هَ مَ) [ ع. هزیمه ] (اِ.) شکست لشکر، پراکندگی لشکر.
(~. تَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) شکست خوردن، پراکنده شدن.
(هَ زِ مَ) [ ع. هزیمه ] (اِ.) چاه، چاه پُر آب.
(هَ نِ) (اِ.) خرج.
(هَ بَ. شُ دَ) (مص ل.) (عا.) مفتون و حیران کسی شدن و همه اوقات خود را صرف او کردن.
(~. کَ دَ) (مص م.) (عا.) کسی را در فشار گذاشتن و با اصرار و ابرام و خواهش و تمنا به کاری وادار کردن.
(هَ)۱ - (فع.)سوم شخص مفرد از «هستن» موجود است، وجود دارد.
۲- (اِمص.) هستی، وجود.
۳- دارایی.
(هَ تُ)(اِمر.)(عا.)همه موجودی و دارایی.
(هَ تَ رَ یا رِ) (اِ.) جوال مانندی که از چوب و نی بافته باشند و بر پشت الاغ گذارند و به وسیله آن خشت و آجر و خاک حمل کنند.
(هَ تَ) (مص ل.)
۱- وجود داشتن، موجود بودن.
۲- وقوع داشتن، حاصل بودن.
(هَ تِ) (اِ.)
۱- دانه سفتِ داخل میوه‌ها.
۲- نقطه، گروه یا توده اصلی.
۳- بخشی از یاخته که معمولاً در وسط یا کنار آن قرار دارد.
۴- قسمت مرکزی اتم. ؛ ~ مرکزی مرکز حقیقی، اصل و منشأ.
(هَ) (اِ.) دانه میوه، هسته.
(~.) (ص.) خَستو، مقر، معترف، کسی که اعتراف می‌کند.
(هَ) (حامص.)
۱- وجود.
۲- دارایی، ثروت.
(هَ سَ) (اِ.) یخ و آب فسرده.
(هَ) (اِ.) یخ، هسر.
