آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
زاهد پشیمان را ذوق باده خواهد کشت
عاقلا مکن کاری کاورد پشیمانی
«حافظ»
(~. س ِ. کَ دَ)
۱- (مص ل.) گذشتن.
۲- (مص م.) لگدمال کردن.
(~. س ِ دَ) (مص ل.) پی سپردن، راه رفتن.
(~. سِ پَ)۱ - (ص فا.)رونده، سالک.
۲- (ص مف.) پایمال شده، لگدکوب شده.
(~. س ِ پَ دَ)(مص م.)
۱- پایمال کردن.
۲- عبور کردن.
(پَ یا پِ س ِ) (ص مر.)=پی سفید: شوم قدم، نامبارک.
(پِ. فَ) (ص مر.) تندرو، افراطی.
(پِ. فِ شُ دَ) (مص. ل) پافشاری، اصرار.
(پِ. کَ دَ) (مص م.) رگ و پی پا را قطع کردن، عاجز کردن.
(پِ. کَ دَ) (مص م.) از بین بردن اثر چیزی، پی گم کردن.
(~. گَ)
۱- (مص مر.) گشتن در پی چیزی.
۲- (ص.) کسی که در پی چیزی می‌گردد.
(~. گُ) (ص مر.) گم و ناپیدا، ناپدید، مفقودالاثر.
(~.) (ص فا.) دنبال کننده.
(~.) (حامص.)
۱- تعقیب، دنبال.
۲- ادامه دادن.
(اِ) [ انگ. ]Ph.D (اِ.) دکترای تخصصی در رشته‌های دانشگاهی.
(ص. اِ.)
۱- مرد کامل.
۲- باارج، ارزنده.
۳- متمول، صاحب اعتبار.
(اِمر.) نک پایاب.
(دِ) (ص. اِ.)
۱- کسی که با پای راه می‌رود و سواره نیست.
۲- بخشی از ارتش که سواره نیستند.
۳- ضعیف، مسکین.
۴- یکی از مهره‌های شطرنج.
۵- عامی، بی سواد.
(~. رُ) (اِمر.) قسمی از دو جانب خیابان که محل رفت و آمد عابران پیاده‌است.
(~. شُ دَ)(مص ل.)۱ - عزل کردن.
۲- (عا.) هزینه سنگین را متحمل شدن، پیشامد هزینه بَر.
(~. نِ) [ فا - ع. ] (اِمر.) بخشی از لشکر که افراد آن پیاده‌اند.
