آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در میکده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
انت روائح رند الحمی و زاد غرامی
فدای خاک در دوست باد جان گرامی
«حافظ»
(پِ یا پَ هِ)(اِمص.)
۱- جست و جو، تحقیق.
۲- تحقیقات علمی و بازخواست.
۳- مؤاخذه.
۴- خبر، خبر داشتن.
(پِ یا پَ هَ دِ) (ص فا.)
۱- جست و جو کننده.
۲- کارآگاه، خبرچین.
۳- خردمند، دانا.
(پِ دَ) [ په. ] (مص ل.)
۱- جست و جو کردن.
۲- بازپرسیدن.
۳- خواستن، طلب کردن.
(پَ) (اِ.) اصرار، الحاح.
(پَ) (ص.) چرکین، پلید.
(~.) (ص.)
۱- بی هنر.
۲- خودپسند.
۳- پله، پله‌های نردبان.
(پُ) (اِ.) (عا.)
۱- یک بار کشیدن سیگار و چپق.
۲- برجستن و فروجستن.
(~.) (اِ.)
۱- گنده و درشت.
۲- جامه سخت و درشت.
(پِ) (اِ.) بند انگشت دست یا پا.
(پَ) (اِ.) وزغ، قورباغه.
(پَ کُ پُ) (اِمر.) (عا.)
۱- ریخت، شکل، هیأت ظاهری، وجنات (زشت)، بد پک وپوز.
۲- دهان و اطراف آن.
(پَ کُ پَ) (اِمر.) سینه و قسمت راست و چپ آن.
(پَ کَ) (ص.) (عا.) افسرده، نومید.
(پَ مَ) (اِ.)
۱- دوشاب، شیره، دبس.
۲- شراب.
(پَ کَ) (اِ.) نک ارزن.
(پَ کَ) (اِ.) نان، خبز.
(پَ نَ یا نِ) (ص.) مردم فربه کوتاه بالا، خپله.
(پَ) (اِ.) تالاری باشد که بر بالا خانه سازند.
(پَ) (اِ.)
۱- پتک آهنگران.
۲- نرده جلو ایوان.
(پَ کِ) [ انگ. ] (اِ.)
۱- دستگاهی برای تولید آب گرم.
۲- بسته نرم افزاری کامپیوتر.
