آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
دل و دینم دل و دینم ببرده‌ست
بر و دوشش بر و دوشش بر و دوش
«حافظ»
[ فر. ] (اِ.) = پورسان:
۱- درصد.
۲- حق دلالی، حق العمل.
(مَ) (ص.) پسردار، صاحب پسر.
(پُ نُ گِ) [ فر. ] (اِمص.) توصیف و نمایش امور جنسی.
(پُ رِ) (اِ.) فضول افیون پس از سوختن آن برای کشیدن و آن غیر از شیره و سوخته تریاک است.
(رِ) [ فر. ] (اِ.) خوراکی است فراهم شده از حبوبات کوبیده شده و سبزیجات له شده با افزودن شیر به آن: پوره سیب زمینی، پوره اسفناج و مانند آن.
(رَ یا رِ) (اِ.)۱ - پسر، پور.
۲- بچه ملخ، تخم ملخ.
(پُ پُ) (اِ.) عارضه‌ای که در دنبال بعضی از امراض عفونی (از قبیل حصبه و بت‌های بثوری و غیره) در مریض موجب خونریزی زیر جلدی شود. علامت این خونریزی دانه‌ها و لکه‌های قرمز رنگی است که با فشار انگشت محو ...
(اِ.) = پوزه: تنه درخت، ساقه درخت.
(اِ.)
۱- پیرامون دهان جانوران چهارپا.
۲- دهان.
(خَ) (اِمر.) لبخند تمسخرآمیز.
(زِ) (اِمص.)۱ - عذرخواهی، معذرت - خواهی.
۲- عذر، معذرت.
(حامص.) (عا.) کنایه از: تنبیه کسی با دشنام، کتک یا جریمه.
(زِ) (اِ.)
۱- گرداگرد دهن جانوران.
۲- چانه. ؛ ~ کسی را به خاک مالیدن شخص پرمدعایی را به شدت تحقیر و سرشکسته کردن.
(پُ) [ فر. ] (اِ.) مثبت، متضاد نگاتیو.
(~.) [ فر. ] (اِ.) هرگونه مذهب فلسفی که مابعدالطبیعه را رد می‌کند، تجربه - گرایی.
(پُ دَ) (مص ل.)
۱- زدودن، راندن، برطرف کردن.
۲- معذرت خواستن، عذر خواستن.
(پُ) (اِمص.)
۱- فروتنی.
۲- چاپلوسی، چرب زبانی.
(اِ.)۱ - بیرونی ترین بخش بدن جانوران.
۲- پوشش بیرونی ساقه.
۳- پوشش تخم جانور و دانه گیاه. ؛ ~ کسی کنده شدن (کن.) متحمل عذاب شدید شدن.
(کَ دَ) (مص ل.)
۱- پوست کندن.
۲- راز دل را گفتن.
(کَ دِ) (ق.) بی پرده، آشکار.
