آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
دور از رخ تو دم به دم از گوشه چشمم
سیلاب سرشک آمد و طوفان بلا رفت
«حافظ»
(~. ز) (اِمر.) وسیله‌ای برای مخلوط کردن، به ویژه مخلوط و همگن کردن مواد غذایی مایع.
(هَ) (حامص.)
۱- با هم زیستن.
۲- کیفیت همکاری و اتحاد دو جاندار مختلف است به منظور تغذیه یا ادامه زندگی.
(~. سَ) (ص.)
۱- هم وزن.
۲- هم - شأن، هم رتبه.
(~. گِ) (ص نسب.) دو یا چند شاگرد که نزد یک معلم درس می‌خوانند.
(~. شَ) (ص.) دو یا چند تن که در یک شهر تولد یافته یا زندگی کنند.
(~. شِ) [ فا - ع. ] (ص مر.) شبیه.
(~. ش کَ) (ص.) دو قلو.
(~. طِ) (ص.) برابر، مساوی.
(هَ. مَ رَ) [ فا - ع. ] (ص.) هم فکر، هم عقیده.
(هَ) (ص.) (عا.) همراه، رفیق.
(~. ل) (ص.) = هم پالگی:
۱- (عا.) کسی که با دیگری در یک پالکی و کجاوه نشیند.
۲- (کن.) کسانی که با هم جور و مناسب اند، هم ردیف.
(~. پُ) (ص.) متحد، پشتیبان.
(~. پُ) (حامص.) هم پشت بودن، یاری، یاوری.
(~. ل) (ص.)
۱- هم نشین، رفیق.
۲- کسی که با دیگری در نوشیدن شراب و عرق همراهی کند.
(~. پَ یا پِ) (ص.) کسی که با دیگری عهدی بسته، هم عهد.
(~. چَ) (ص.) رقیب.
(~. چ. کَ دَ) (مص ل.) حسادت ورزیدن.
(~. چُ)
۱- (ق تشبیه.) آن سان، آن - گونه.
۲- (ص.) مثل آن، مانند آن.
۳- (صفت به جای موصوف) چنان کس.
۴- به همان شکل، به همان صورت.
(~. چَ) (ص.) معادل، برابر.
(~. چُ) (ق.) مانند این، مثل این.
