آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
در آن زمین که نسیمی وزد ز طره دوست
چه جای دم زدن نافه‌های تاتاریست
«حافظ»
(~.) (ق.) هم آن جا، آن جا. مق همین جا.
(هَ نَ) (ربط.) شبیه، مانند (دایم الاضافه‌است).
(هَ نَ د) (ص.) ماننده، شبیه.
(هَ نَ) (حامص.) شباهت، مانندگی.
(هَ وَ) (ص.) حریف، رقیب، هماورد.
(~.) (ص.) حریف، رقیب.
(هُ)
۱- (ص.) خجسته، مبارک.
۲- (اِ.) نام یکی از آهنگ‌های موسیقی ایرانی.
(~.) [ فا - ع. ] (ص مر.) آن که دارای اثرها و یادگارهایی خجسته و مبارک است.
(~.) [ فا - ع. ] (ص مر.) آن که اقبال خجسته و میمون دارد، همایون بخت.
(~.) (ص نسب.) منسوب به همایون. (در مورد شاه استعمال شود: اعلی حضرت همایونی، موکب همایونی).
(هُ) (حامص.) همای بودن، مانند هما بودن.
(هَ) (ص.) شریک، انباز.
(~. شُ دَ) (مص ل.) شریک شدن.
(هَ) (حامص.)
۱- انبازی.
۲- همتایی.
(هَ بَ) (ص.) قرین، همنشین.
(هَ ب گ) [ انگ. ] (اِ.) گوشت چرخ کرده که گرد و پهن نموده و در تابه سرخ کنند.
(ه مَُ) [ ع. همه ]
۱- (مص م.) قصد کردن.
۲- خواستن.
۳- (اِمص.) اراده، قصد.
۴- خواست.
۵- سعی، کوشش.
۶- (اِ.) اراده قوی، عزم جزم.
۷- بلندنظری، سعه صدر.
۸- دلیری، شجاعت.
۹- کمال مطلوب.
(هِ مَّ. بَ تَ) [ ع - فا. ] (مص ل.)
۱- عزم جزم کردن.
۲- توجه و همُ خود را صرف کسی یا چیزی کردن.
(~. خا تَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) دعای خیر خواستن.
(هَ) (ص.)
۱- نظیر، مانند.
۲- معادل، مساوی.
