آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
شب این سر گیسوی ندارد که تو داری
آغوش گل این بوی ندارد که تو داری
«رهی معیری»
(اِمص.) بیماری، ناخوشی.
(یِ) [ فا - ع. ] (ص.) بی لیاقت.
(ل) (اِمص.) نالیدن، ناله و زاری.
(لَ دِ) (ص فا.) ناله کننده.
(لَ یا ل) (اِ.)
۱- زاری، صدای ناشی از درد یا ناراحتی.
۲- نوایی است از موسیقی.
(ص.) (عا.) ناجوانمرد، بی مروّت.
(دَ) (مص ل.)
۱- گریه و زاری.
۲- گله و شکایت کردن.
[ په. ] (اِ.)
۱- اسم، لفظی که برای نامیدن کسی یا چیزی به کار می‌رود.
۲- شهرت، آوازه (خوب). مق ننگ.
۳- کلمه، لفظ.
۴- صورت ظاهر.
۵- نشان، اثر.
(وَ) (ص مر.) مشهور، معروف.
(بُ) (ص.) مشهور، نیک نام.
(بُ دِ) (ص مف.) ذکر شده، مذکور.
(مُ نَ) (اِمر.) آبرو، حیثیت.
(مَ) [ فا - ع. ] (ص.) بی اجازه، غیرمجاز.
(مَ) [ فا - ع. ] (ص.) انس نگرفته، ناآشنا.
(مَ) [ فا - ع. ] (ص.)ناآشنا، ناشناخته.
(دَ) (ص نس.) زن پدر غیر از مادر شخص.
(مُ رَ) [ فا - ع. ] (ص.)
۱- نحس، شوم.
۲- نفرت انگیز.
۳- بدبخت، بداقبال.
(مُ تَ نِ) [ فا - ع. ] (ص.)نامأنوس، ناسازگار.
(مُ تَ رَ) [ فا - ع. ] (ص مف.) نامتداول، غیر مرسوم.
(ی) (ص فا.)
۱- کسی که در پی آوازه، نیک است.
۲- دلیر، شجاع.
