آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
فلک غلامی حافظ کنون به طوع کند
که التجا به در دولت شما آورد
«حافظ»
(زُ) (اِمر.) (عا.) ادا و اطوار، قر و غمیش.
(کَ دَ)
۱- (مص ل.) از روی عشوه و ناز خودداری کردن.
۲- کرشمه آمدن.
۳- به خود بالیدن و فخر کردن.
(کِ دَ) (مص ل.) ناز و کرشمه معشوق را تحمل کردن.
(ص فا.) سترون، عقیم، ماده هر حیوانی که آبستن نشود.
۱ - (ص فا.) ناز کننده.
۲- (ق.) نازکنان، در حال ناز کردن.
(لِ) (اِمر.) بالش، بالش نرم.
(اِ.) نوعی چاشنی ایرانی که از بادمجان کباب شده ساطوری، سیر و ریحان خرد شده و آب غوره درست می‌شود.
(زِ) (اِمص.)
۱- استغنای معشوق.
۲- کرشمه کردن، عشوه گری.
۳- فخر، تفاخر.
۴- موجب فخر، مفخر.
۵- تکبر، بزرگ منشی.
۶- نعمت، رفاه.
۷- نوازش، ملاطفت، تسلی.
(زِ شَ) (اِمر.)
۱- انعامی که به کسی به پاداش هنرنمایی وی دهند، جایزه.
۲- پیشکشی که نزدیکان شاه و امیر به وی تقدیم کنند هنگامی که وی هدف یا شکاری را با تیر زند یا درنده‌ای را به دست خود ...
(زِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- فرود آینده.
۲- (عا.) (ص.) کم، پایین، پست.
(زِ لَ یا لِ) [ ع. نازله ] (اِ.) سختی زمانه، بلای سخت، مصیبت.
(ص نسب.) (عا.) نک. نازک نارنجی.
(زَ دِ) (ص فا.) نازکننده.
(زَ) (ص نسب.)
۱- دوست داشتنی.
۲- زیبا، ظریف.
۳- معشوق.
(پَ وَ دِ) (ص مف.) کسی که در رفاه و آسایش پرورش یافته.
(زُ) (ص.)
۱- باریک.
۲- لطیف، نرم، زیبا، ظریف.
(~. اَ) (ص فا.) نک. نازک بین.
(~.) (ص فا.) باریک بین، دقیق.
(~.) [ فا - ع. ] (ص مر.)
۱- آن که دارای تخیلی لطیف و دقیق است، نازک اندیش.
۲- عارف.
(~. دِ) (ص مر.) زودرنج، حساس، رقیق القلب.
