آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
ز آدمی به جهان نام نیک ماند و بس
به مهر کوش که گیتی به کس وفا نکند
«ادیب نیشابوری»
(رُ تَ یا ت) (ص مف.) جاروب نکرده، نروبیده.
(رِ) (اِ.) درختی است پایا از تیره مرکبات با میوه آب دار، درشت و کروی.
(رَ) [ معر. ] (اِ.) نیرنگ. ج. نارنجات.
(رِ. بُ) (اِمر.) درخت نارنج.
(رَ جَ) (اِمصغ.)
۱- نارنج کوچک.
۲- یکی از مهمات جنگی، تقریباً به اندازه نارنج دارای یک ضامن که با کشیدن آن پس از چند ثانیه منفجر می‌شود.
(رِ) (ص.)
۱- هر یک از رنگ‌های واقع در طیف سرخ و زرد.
۲- به رنگ نارنج.
(ر)(اِ.) درخت است پایا از تیره مرکبات با میوه کروی و معطر.
(رِ) (اِ.) زبانه ترازو، سنگ ترازو.
(رَ یا رِ) (اِ.) ناله، زاری.
(رُ) (اِ.) پرنده‌ای خوش آواز مانند بلبل.
(~.)
۱- نیرنگ، حیله.
۲- (عا.) مرکوبی که خوب راه نرود و چموشی کند.
(رَ) (ص فا.)
۱- غیرمجاز.۲ - حرام، ناشایست.
(وَ) (اِ.) درختی است بزرگ و پرشاخ و برگ بدون میوه و با برگ‌هایی بیضی شکل و دندانه دار.
(پ) (ص مر.) دختر یا زنی که پستان‌های او سخت و سفت باشد و آویخته نباشد.
(کَ) (اِمر.) انارستان، جایی که در آن درخت انار فراوان باشد.
(اِمر.) = نارخوک:
۱- کوکنار.
۲- افیون، تریاک.
(اِ.) درخت بلند یک پایه گرمسیری با میوه درشت و بیضی شکل.
(اِ.) جامه پوشیدنی، لباس.
(اِ.)
۱- فخر، افتخار.
۲- غمزه، کرشمه.
(خَ دَ) (مص ل.) ناز کشیدن، ناز و کرشمه معشوق را تحمل کردن.
