آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
ساعتی ناز مفرما و بگردان عادت
چون به پرسیدن ارباب نیاز آمده‌ای
«حافظ»
(د ر) [ ع. ] (اِفا.) بی مانند، بی نظیر.
(دَ) (ص.) (عا.) ناجوانمرد، نارفیق.
(د) [ ع. ] (اِفا.) پشیمان.
[ ع. ] (اِفا.) ندا کننده.
(د)۱ - (ص مف.)دیده نشده.۲ - نامریی، مخفی.
(~. گ ر تَ)(مص م.) چشم پوشی کردن، غمض عین.
(ذ) [ ع. ] (ص فا.)
۱- نذرکننده.
۲- ترساننده، بیم دهنده.
(اِ.)
۱- مخفف انار.
۲- (استع.) پستان.
۳- اشک خونین.
[ ع. ] (اِ.) آتش، آذر. ج. نیران.
(حَ) [ فا - ع. ] (ص.)
۱- آن چه که در آن راحت وآسایش نیست.
۲- ناآرام، آشوب طلب.
۳- مضطرب، پریشان.
(~.) [ فا - ع. ] (حامص.)
۱- راحت نبودن، آرامش و آسایش نداشتن.
۲- اضطراب، تشویش.
۳- عصبانیت.
(حامص.)
۱- کجی.
۲- ناهمواری.
۳- دروغ.
۴- ناحقی.
۵- خیانت.
۶- نابسامانی، بی ترتیبی.
۷- دارای غش بودن.
[ فا - ع. ] (ص.) آن که راضی نیست، ناخشنود. مق راضی.
(بُ) (اِ.) درخت انار.
(اِ.) گل انار.
(رَ) (ص مف.) کال، نپخته.
(رَ) (ص فا.) ناقص، کوتاه.
(ر) (اِمر.) انارستان، باغ انار.
(ر دَ) (ص مف.) ناقص، خام.
[ فر. ] (اِ.) عشق به خود یا به تمایلات دوره طفولیت و بزرگی، خودشیفتگی.
