آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
از بحر تشنه چشمان، لب خشک باز گردند
آیینه را ز دیدار، کی سیر می‌توان کرد؟
«صائب تبریزی»
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) سرمه کشیده.
(مُ کَ دَّ) [ ع. ] (اِمف.) تیره شده، تیره.
(~. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص م.)
۱- تیره کردن.
۲- افسرده کردن، غمگین کردن.
(مُ کَ ذِّ) [ ع. ] (اِ فا.) تکذیب کننده، انکارکننده.
(مُ کَ ذَّ) [ ع. ] (اِمف.) تکذیب شده، دروغ زن دانسته.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) کذب، دروغ. ج. مکاذیب.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) فریب، حیله.
(مِ کَ رّ) [ ع. ] (ص.)
۱- سخت حمله کننده در جنگ.
۲- شدید.
(مُ کَ رَّ) [ ع. ]
۱- (اِمف.) تکرار شده.
۲- (ق.) به دفعات، بارها.
(مُ کَ رَّ رَ نْ) [ ع. ] (ق.) بارها، به تکرار.
(مَ رَ عَ یا ع) [ ع. مکرعه ] (اِ.) مشک آب.
(مُ رَ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- اکرام شده، بزرگ داشته، احترام کرده.
۲- احسان کرده.
(مُ رِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- اکرام کننده، احترام کننده.
۲- احسان کننده.
(مُ کَ رَّ) [ ع. ] (ص.) بزرگ داشته شده، عزیز.
(مَ رُ مَ) [ ع. مکرمه ] (اِمص.) بزرگی، جوانمردی.
(مُ رِ) [ ع. ] (اِفا.) اکراه نماینده، ناخوش دارنده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) اندوهگین، غمگین، اندوهناک.
(مَ) [ ع. کرم ] (اِمف.) تاک کاشته.
(مَ) [ ع. ]
۱- (ص.) ناپسند، زشت.
۲- یکی از احکام خمسه تکلیفی است و آن امری است که ترکش راجح و فعلش مرجوح است مانند نماز در حمام و خریدن گوشت حیواناتی که عادتاً نمی‌خورند، چون اسب و غیره.
(مَ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- گرد آوردن مال.
۲- باج گرفتن.
۳- زیان آوردن.
