آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در میکده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
کنون چه چاره که در بحر غم به گردابی
فتاد زورق صبرم ز بادبان فراق
«حافظ»
(مُ مَ حَّ) [ ع. ] (اِمف.) خالص کرده، محض شده.
(مِ خَ ضَ یا ض) [ ع. ممخضه ] (اِ.)
۱- مشک.
۲- آوندی که در آن دوغ زنند.
(مُ مِ دّ) [ ع. ] (اِفا.) یاری دهنده.
(مُ مَ دِّ) [ ع. ] (اِفا.) تمدید کننده، طولانی کننده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) ستایش شده، مدح شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- کشیده شده.
۲- دارای علامت مد.
(مَ مَ رّ) [ ع. ] (اِ.) راه، جای عبور.
(مِ مْ) [ ع. ] (ص.) سخت بیمار.
(مُ رِ) [ ع. ] (اِفا.) بیمار گرداننده، بیماری زا.
(مُ مَ زَّ) [ ع. ] (اِمف.) پاره کرده، شکافته.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) آمیخته، مخلوط.
(مَ) [ ع. ]
۱- (اِمف.) مسح شده، دست مالیده.
۲- (ص.) بسیار دروغگو.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) مسخ شده، تغییر شکل و صورت داده.
(مَ) [ ع. ] (ص.) مرد دیوانه.
(مُ س) [ ع. ] (اِفا.) بخیل، خسیس.
(مَ) [ ع. ] (ص.)
۱- بلند قامت.
۲- زیبا.
(مُ مْ ضا) [ ع. ] (اِمف.)
۱- رایج کرده، درگذرانیده.
۲- امضا کرده.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) درگذراننده، امضاءکننده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) دشمن داشته شده، مبغوض.
(مُ مِ) [ ع. ] (اِفا.) ملال آور، بیزار کننده. ؛اطناب ~ تطویل کلام به حدی که ملال آورد.
