آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
لب تو خضر و دهان تو آب حیوان است
قد تو سرو و میان موی و بر به هیئت عاج
«حافظ»
(مُ) [ ع. مماشاه ] (مص ل.)
۱- مدارا کردن با کسی.
۲- با هم راه رفتن.
(مُ طَ لِ یا لَ) [ ع. مماطله ]
۱- (مص ل.) معطل کردن، در انتظار نگه داشتن.
۲- (اِمص.) تاخیر، درنگ.
(مُ) [ ع. مماله ]
۱- (مص م.) کمک کردن.
۲- (اِمص.) یاری، کمک.
(مُ لَ حَ یا حِ) [ ع. ممالحه ]
۱- (مص ل.) هم سفره بودن.
۲- به یکدیگر اعتماد کردن.
۳- (اِمص.) هم سفرگی، نمک خوارگی.
۴- اعتماد.
(مَ لِ) [ ع. ] (اِ.) جِ مملکت، مملکت‌ها.
(مَ) [ ع. ] (ص.) جِ مملوک.
(مُ نِ عَ) [ ع. ممانعه ] (مص م.) جلوگیری کردن، بازداشتن.
(مُ کِ سَ) [ ع. مماکسه ] (مص ل.)
۱- چانه زدن در معامله.
۲- بخیلی کردن.
(مُ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- برگزیده، جدا شده.
۲- دارای برتری و امتیاز.
(مُ تَ حَ) [ ع. ] (اِمف.) امتحان شده.
(مُ تَ حِ) [ ع. ] (اِفا.) امتحان کننده، آزماینده.
(مُ تَ دّ) [ ع. ] (اِمف.) امتداد یافته، کشیده شده.
(مُ تَ زَ) [ ع. ] (اِمف.) آمیخته، مخلوط.
(مُ تَ زِ) [ ع. ] (اِفا.) آمی‌زنده، مخلوط کننده.
(مُ مَ تِّ) [ ع. ] (اِفا.) آن که بهره می‌دهد.
(مُ تَ) [ ع. ممتلی ء ] (اِفا.) لبالب، پُر.
(مُ تَ نِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- امتناع کننده، سرپیچی کننده.
۲- ناممکن، محال.
(مُ تَ هَ) [ ع. ]
۱- (اِمف.) خوار کرده.
۲- (ص.) پست، ناچیز.
(مُ مَ ثَّ) [ ع. ] (اِمف.) مثل زده شده، مجسم شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) تشبیه شده.
