آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
آمرزش نقد است کسی را که در این جا
یاریست چو حوری و سرایی چو بهشتی
«حافظ»
(مُ) [ ع. ] (اِ.) جِ ملک ؛ پادشاهان.
(مُ کُ طَّ یِ) [ ع. ] (اِمر.) فرمانروایی مالکین بزرگ و سران هر منطقه بر رعایا و مردم آن منطقه.
(مُ نِ) [ ع - فا. ] (ص.) شاهانه، پادشاهانه.
(مِ چَ) (اِ.) سنگی که در فلاخن گذارند و پرتاب کنند.
(مَ لَ) [ ع. ] (اِ.) فرشته. ج. ملایک، ملایکه.
(مَ لِ) [ ع. ] (اِ.) پادشاه، صاحب ملک. ج. ملوک.
(مُ) [ ع. ] (اِ.)
۱- پادشاهی.
۲- بزرگی، عظمت.
(مِ) [ ع. ]
۱- (اِ.) آنچه در تصرف شخص باشد.
۲- زمین متعلق به شخص.
(مَ لَ کُ لْ مَ) [ ع. ] (اِ.) عزراییل، فرشته‌ای که جان انسان را می‌گیرد.
(مَ لَ) [ ع. ] (اِ.) جِ ملکه.
(مُ کَ) [ ع. ملکه ] (اِ.)
۱- پادشاهی، سلطنت.
۲- کشور، مملکت.
(~.) [ ع - فا. ] (حامص.) کشور - داری، سلطنت.
(مَ لَ کِ) [ ع. ملکه ] (اِ.) سرعت ادراک و دریافت ذهن. ج. ملکات.
(~.) [ ع. ملکه ] (اِ.)
۱- زن پادشاه، شهبانو.
۲- زنی که پادشاه باشد.
۳- زنی که نمونه بارز یک خصوصیت ظاهری یا باطنی است: ملکه عصمت، ملکه زیبایی و مانند آن.
۴- جنس ماده بالغ و بارور در جامعه حشره‌های اجتماعی (زنبور ...
(~. شُ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) بسیار خوب و دقیق در یاد و حافظه ماندن.
(مَ لَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- سلطه الهی و آسمانی.
۲- عالم فرشتگان.
(مَ) [ ع. ] (ص.)
۱- لکه دار.
۲- کنایه از: بدنام.
(مِ یَّ) [ ع. ] (مص جع.) ملک بودن (رابطه‌ای است مشروع میان مالک و مملوک و ملک).
(مَ لِ یّ) [ ع. ] (ص.) توانگر، توانا.
(مِ لّ) [ ع. ] (ص نسب.)
۱- آن چه مربوط به ملت و قوم باشد.
۲- طرفدار ملت، هوادار ملت.
