رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(وَ دَ) [ په. ] (مص ل.) حرکت کردن باد یا نسیم.
(وَ) [ ع. ] (اِ. ص.)
۱- هر یک از اعضای هیئت دولت.
۲- رئیس وزارتخانه.
۳- فرزین ؛ در بازی شطرنج مُهره بعد از شاه.
(وَ) [ ع - فا. ]
۱- (ص نسب) منسوب به وزیر.
۲- (اِ.) ظرفی پهن کوچک تر از دوری.
۳- نوعی قطع کتاب به اندازه ۱۶*۵/۲۳ سانتی متر. ؛ ~ بزرگ نوعی کتاب در قطع ۲۰ * ۲۶ سانتی ...
(وَ) [ ع. ] (ص.)
۱- سنگین.
۲- باوقار، متین.
(وَ) (اِ. ص. ق.) بس.
(وِ دَ یا دِ) [ ع. وساده ] (اِ.)
۱- مخده، بالش.
۲- بستر، خوابگاه.
۳- مسند، اورنگ ؛ ج. وسادات.
(وَ طَ) [ ع. وساطه ] (اِمص.) میانجی - گری، شفاعت.
(وَ وِ) [ ع. ] (اِ.) جِ وسوسه.
(وَ یِ) [ ع. ] ج. وسیطه ؛ واسطه‌ها.
(وَ یِ) [ ع. ] جِ وسیله ؛ اسباب، لوازم.
(وَ) (اِ.) اوستا.
(وَ) (ص.) بسیار.
(وِ) [ فر. ] (اِ.) نام کاهنه معبد وستا. وظیفه این کاهنه‌ها روشن نگاه داشتن آتش مقدس بود و هرگاه آتش معبد در اثر اهمال یکی از این‌ها خاموش می‌شد او را زنده به گور می‌کردند. کاهنه‌های وستا مقامی ارجمند ...
(وَ) (اِ.) شرح، تفسیر، ترجمه.
(وَ سَ) [ ع. ] (اِ.) چرک، ریم. ج. اوساخ.
(وَ سَّ) (اِ.) بُسَُد، مرجان.
(وَ سَ) [ ع. ] (اِ.) میانه، میان، چیزی که نه خوب باشد و نه بد. ج. اوساط.
(وُ طا) [ ع. ] (ص.) مؤنث اوسط ؛ میانی، میانه.
(وُ) [ ع. ]
۱- (اِ.) قدرت، توانایی.
۲- (اِ مص.) فراخی، گشایش.
(وُ عَ) [ ع. وسعه ] (اِمص.)
۱- گشادگی، گشادی.
۲- فراخی، پهنه.
