رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(وُ) [ ع. ] (مص ل.) درآمدن، داخل شدن.
(~.) [ ع - فا. ] (ص نسب.) منسوب به ورود، آن چه مخصوص و مربوط به ورود و دخول کسان در جایی باشد: در ورودی، امتحانات ورودی.
(وُ یِّ) [ ازع. ] (اِ.) حق وجهی که بابت داخل شدن در جایی پرداخت می‌شود، حق الورود.
(وِ وِ) (شب جم.) تندتند حرف زدن، وراجی کردن.
(~.) (اِ.) تیرگی، کدورت ؛ مق. فروغ.
(وُ) (اِ.) آروغ.
(وِ رُ وِ) (اِمر.) (عا.) تلقین، تکرار، پرحرفی. ضرب المثلی در مقام استهزا کردن تحصیل علم گویند.
(~. پَ دَ) (مص ل.) (عا.) دچار مرگ ناگهانی شدن.
(وَ. پَ دِ) (ص مف.) (عا.)
۱- دچار مرگ ناگهانی شده.
۲- نوعی نفرین که مادرها به هنگام خشم به فرزندان خود می‌گویند.
(وَ. پُ دَ) (مص ل.) (عا.) بیرون زدن، از جای خود بیرون آمدن.
(وَ. شَ یا ش) (اِ.) روسری زنان، مقنعه.
(وَ. چُ دَ) (مص ل.) (عا.) به جای فعل معین «کردن» در مقام توهین و تحقیر به کار می‌رود و فقط با قهر به کار رود، گویند: «قهر ورچسونده.» (قهر کرده).
(وَ دَ) (مص م.) برچیدن.
(وَ رِ) [ ع. ] (اِ.) قسمت بالای ران.
(وَ رَ) [ ع. ] (اِ.) کفل، سرین.
(وَ) (اِ.) هر میوه که درخت ندارد و بوته و بیاره دارد مانند: خربزه، هندوانه، خیار و کدو و جز آن.
(وَ) (عا.) مهمل دری: دری وری. و این دو کلمه با هم به معنی حرف بی ربط و بی معنی و مزخرف است.
(وَ را) [ ع. ] (اِ.)
۱- خلق، مخلوق.
۲- آفریده.
(وَ) (ص.) کج، نادرست، منحرف.
(وَ) [ ع. ] (اِ.) رگ، رگ گردن.
