رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(~.) (اِ.) شمله دستار و علاقه مندیل و مانند آن.
(~.) (ص.)
۱- خوش، زیبا.
۲- سره، بی - غش.
(~.) (پس.)
۱- پسوند شباهت: ماه وش، پریوش.
۲- پسوند رنگ: سیاه وش.
(وَ) [ گیل. ] (اِ.)
۱- پنبه پاک نکرده.
۲- پارچه و بافته‌ای ابریشمی.
(وَ. کَ دَ)(مص م.) بی غش ساختن.
(و یا وُ) [ ع. ] (اِ.)
۱- حمایل، پارچه رنگین و زینت شده‌ای که به شانه و پهلو حمایل کنند.
۲- شمشیر، کمان. ج. وشائح.
(وُ) [ تر. ] (اِ.) خدمتکار، غلامی که هنوز صورتش مو درنیاورده.
(وَ نِ) (اِ.) نک. وشانی.
(وَ) (اِ.) وشانه، شِیانی ؛ یک نوع زر رایج در قدیم که هفت دهم آن خالص بود.
(و یَ) [ ع. وشایه ] (مص ل.) سخن - چینی کردن.
(~.) (اِ.) رقص، پای کوبی.
(وَ) (ص.) خوب، خوش، زیبا.
(وَ تَ) (مص ل.) رقصیدن.
(وَ) (حامص.) خوبی، خوشی، نیکویی.
(وَ دَ) (مص ل.) رقصیدن، رقاصی کردن.
(وُ) (اِ.) بلدرچین.
(وَ) (مص م.) نقش و نگاری که بر اندام با سوزن آژده کرده و نیله بر آن پاشند، خالکوبی.
(وَ مَ) (اِ.) کفش چرمی.
(وُ یا وُ شُ) (ص فا.) صیدکننده وشم، صیاد بلدرچین.
(وَ شَ) (اِ.) آلودگی، آلایش.
