رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(هِ قُ هِ) (اِصت. ق.) (عا.) آوای گریه شدید، صدای گریستن سخت.
(هَ عَ) [ ع. ] (اِ.) نام منزل پنجم از منازل ماه که سه ستاره ریز است در بالای صورت فلکی جوزا.
(هِ) (اِ.) میوه‌ای کوچک به اندازه بند انگشت با پوست تیره و دانه‌های خوش بو از درختی به همین نام.
(هَ) [ ع. ] (از ادات استفهام) آیا.
(هَ) (شب جم.) کلمه تنبیه و ندا که برای آگاهانیدن به کار می‌رود.
(هَ ش) (ص.) زبون، بد، زشت.
(هِ) [ ع. ] (اِ.) ماه نو.
(هَ) (اِ.) شور، غوغا، غلغله.
(هَ هِ) (اِ.) زهری که هیچ پادزهر و درمانی ندارد.
(هَ هَ) (ص.) (عا.) آسان، سهل.
(هَ) [ ع. ] (اِمص.) نیستی، فنا.
(هَ کَ) [ ازع. ] (اِمص.) نیستی، مرگ.
(هُ لُ) (اِمر.)(عا.)
۱- زندان.
۲- سیاه - چال.
(هُ لُ) (اِ.) عصاره فیل زهره را گویند که به نام‌های حضض و حضیض نیز خوانده می‌شود.
(هَ لَ) [ په. ] (اِ.) هذیان، حرف بیهوده.
(~.) (اِصت.) حرف تنبیه، هلا.
(هِ لِ) فعل امر از هلیدن: بگذار، دست بردار.
(هَ لِ هُ ل) (اِمر.) (عا.) خوردنی‌های بی خاصیت که موجب سیری کاذب می‌شود.
(هَ هَ) (اِ.) نک. هلاهل.
(هَ هَ لِ) [ ع. هلهله ] (اِ.) هیاهو و سر و صدا در جشن و شادمانی.
