گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(هِ قُ هِ) (اِصت. ق.) (عا.) آوای گریه شدید، صدای گریستن سخت.
(هَ عَ) [ ع. ] (اِ.) نام منزل پنجم از منازل ماه که سه ستاره ریز است در بالای صورت فلکی جوزا.
(هِ) (اِ.) میوه‌ای کوچک به اندازه بند انگشت با پوست تیره و دانه‌های خوش بو از درختی به همین نام.
(هَ) [ ع. ] (از ادات استفهام) آیا.
(هَ) (شب جم.) کلمه تنبیه و ندا که برای آگاهانیدن به کار می‌رود.
(هَ ش) (ص.) زبون، بد، زشت.
(هِ) [ ع. ] (اِ.) ماه نو.
(هَ) (اِ.) شور، غوغا، غلغله.
(هَ هِ) (اِ.) زهری که هیچ پادزهر و درمانی ندارد.
(هَ هَ) (ص.) (عا.) آسان، سهل.
(هَ) [ ع. ] (اِمص.) نیستی، فنا.
(هَ کَ) [ ازع. ] (اِمص.) نیستی، مرگ.
(هُ لُ) (اِمر.)(عا.)
۱- زندان.
۲- سیاه - چال.
(هُ لُ) (اِ.) عصاره فیل زهره را گویند که به نام‌های حضض و حضیض نیز خوانده می‌شود.
(هَ لَ) [ په. ] (اِ.) هذیان، حرف بیهوده.
(~.) (اِصت.) حرف تنبیه، هلا.
(هِ لِ) فعل امر از هلیدن: بگذار، دست بردار.
(هَ لِ هُ ل) (اِمر.) (عا.) خوردنی‌های بی خاصیت که موجب سیری کاذب می‌شود.
(هَ هَ) (اِ.) نک. هلاهل.
(هَ هَ لِ) [ ع. هلهله ] (اِ.) هیاهو و سر و صدا در جشن و شادمانی.
