گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(مُ قَ وِّ) [ ع - فا. ] (حامص.)
۱- راست کنندگی، قایم کنندگی.
۲- قیمت کنندگی، ارزیابی.
۳- تقویم نویسی.
(مُ قَ وّ) [ ع. ] (اِفا.) قوت دهنده، نیرودهنده.
(مُ قَ یِّ) [ ع. ] (اِفا.) قی آورنده.
(مِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- اندازه.
۲- آلت سنجش. ج. مقاییس.
(مُ قَ یَّ) [ ع. ] (اِمف.) بند شده، در قید و بند، بسته.
(مُ قَ یَّ) (اِمف. ص.) قیراندود.
(مَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- خوابگاه.
۲- قبر، گور.
(~.) [ ع. ]
۱- (مص م.) گفتن.
۲- (اِمص.) گفتار.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) اقامت گزیده.
(مُ) (اِ.)
۱- نوعی از امرود بزرگ بی مزه.
۲- می وشراب انگوری.
(مُ) (اِ.)
۱- گردن.
۲- کوهان گاو نر.
(مَ لَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- گروه مردم.
۲- اشراف قوم. ؛ ~ عام آشکارا، در حضور مردم. ؛ ~اعلی عالم بالا، جهان فرشتگان.
(مُ لْ لا) (اِ.)
۱- آخوند، باسواد.
۲- روحانی.
۳- مکتب دار، معلم. ؛ ~خور (کن.) چیزی که مورد سوءاستفاده کسی یا جمعی شود. ؛ ~ نصرالدین شخصیتی داستانی دارای رف تاری خنده دار و اغلب طنزآمیز.
(مَ ئِ) [ ع. ] (اِ.) جِ مَلَک ؛ فرشتگان.
(مَ ئِ کِ) [ ع. ] (اِ.) نک ملائک.
(مُ لْ لا) [ ع - تر. ] (اِمر.) معلم مکتب دختران.
(مَ بِ) [ ع. ] (اِ.) جِ ملبس ؛ پوشاک‌ها و لباس‌ها.
(مُ بِ سَ) [ ع. ملابسه ] (مص م.) درهم آمیختن امور و مشتبه ساختن.
(مَ) (اِ.) [ ع. ] قسمت بالای جمجمه که در دوران نوزادی نرم است.
(مَ لّ) [ ع. ] (ص.) کشتی بان، ناخدا. ج. ملاحان.
