گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(مُ) [ ع. ملاقاه ] (مص م.) دیدن، دیدار کردن.
(مَ قِ) (اِ.) گرفته شده از «ملعقه» عربی به معنای قاشق بزرگ که با آن غذا را می‌کشند.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) دیدار کننده، روبرو شونده.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) اندوه، پژمردگی، افسردگی.
(مَ لَ) [ ع. ملاله ] (اِمص.)
۱- افسردگی، دلتنگی.
۲- بیزاری، آزردگی.
(مَ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) سرزنش کردن.
۲- (اِمص.) سرزنش.
(مُ) [ ع. ] (ص.) ملامت شده، ملوم.
(مَ مَ) [ ع. ملامه ] (مص م.) سرزنش کردن، نکوهش.
(مُ مِ س) [ ع. ملامسه ] (مص م.) یکدیگر را لمس کردن.
(مِ) [ انگ. ] (اِ.) جسمی است آلی که با الدئیدفرمیک تشکیل رزینی می‌دهد که در گرما قالب گیری می‌شود.
(مَ) [ ع. ] (ص.) پر، ممتلی.
(مُ لْ لا نُ قَ) (ص نسب.) کنایه از:
۱- کسی که زیاد به سنت‌های کهن ادبی پای بند باشد.
۲- کسی که به املای دقیق و تحت اللفظی واژه‌ها بیشتر توجه می‌کند تا معنای آن‌ها.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) جِ ملهی ؛ آلات و ادوات لهو و لعب.
(مِ) [ ع. ] (اِ.) اصل و مایه چیزی.
(مَ لّ) [ ع. ] (ص.) کسی که ملک و زمین بسیار داشته باشد.
(مُ لْ لا یَ غ) [ ع. ملایزقل ] (ص.) (عا.) شخص پولدار و کثیف و پلید.
(مُ یِ) [ ع. ملائم ] (ص.) سازگار، آرام.
(مُ یِ مَ) [ ع. ملائمه ] (اِمص.)
۱- به نرمی رفتار کردن.
۲- خوشخویی.
(مَ یِ) [ ع. ملائک ] (اِ.) جِ ملک ؛ فرشتگان.
(مَ یِ کِ) [ ع. ملائکه ] (اِ.) جِ. ملک ؛ فرشتگان.
