دی پیر میفروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد میدهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
یعنی بیا که آتش موسی نمود گل
تا از درخت نکته توحید بشنوی
«حافظ»
(کَ) (اِ.) یکی از انواع ماهیها که در سالهای اخیر در بحر خزر به تکثیر آن پرداختهاند.
(کَ لَ) [ ع. کفاله ] (مص ل.) به عهده گرفتن کاری به جای کسی.
(کَ نِ) (اِ.) بچهای که نارس از شکم مادر بیفتد.
(کَ دَ) (مص م.) شکافتن، ترکانیدن.
(کِ یَ) [ ع. کفایه ] (مص ل.) بس بودن، بس شدن.
(~. تَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) بس بودن، بس شدن.
(~. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) به اندازه بودن.
(کِ) [ ع. کفائی ] (ص نسب.) منسوب به کفایت. ؛ واجب ~ امری واجب که چون یک تن آن را انجام دهد، اجرای آن از عهده دیگران ساقط شود. مق واجب عینی.
(کِ) (اِ.) کتف، شانه، سردوش.
(کَ) (اِ.) جانوری است درنده و مرده خوار و قوی جثه شبیه سگ.
(کَ تَ) (اِ.) کبوتر.
(کَ تَ) (مص م.) شکافتن، چاک زدن، باز کردن.
(کُ تَ یا تِ) (اِمف) شکفته.
(کَ تَ یا تِ) (اِمف) = کافته: از هم باز کرده، شکافته.
(~.) (اِمف.) = کوفته: کوبیده.
(کَ تَ یا تِ) (حامص.) شکافتگی، ترکیدگی.
(کَ) (اِ.) کف صابون، کف شیر، کف آب دهن.
(کُ) [ ع. ] (اِمص.) بی دینی، ناسپاسی. ؛~ کسی ~بالا آمدن کنایه از: برآشفتن، خشم کسی انگیخته شدن.
(کَ فَ) [ ع. ] (اِ.) قریه و آن در اسماء امکنه آید.
(کُ) (اِ.) قیر.
