دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
برآی ای آفتاب صبح امید
که در دست شب هجران اسیرم
«حافظ»
(کُ) [ ع. ] (اِمص.) ناسپاسی، ناشکری.
(کَ فَ رِ) [ ع. کفره ] جِ کافر.
(کُ) (ص نسب.) کنایه از: خشمگین، آشفته.
(کَ) [ په. ] (اِ.) پاپوش، نوعی پوشش که پا را محافظت می‌کند و معمولاً از جنس چرم است. ؛ پا در ~ کسی کردن موجب اذیت و آزار کسی شدن. ؛ پا در یک ~کردن ...
(~.) (ص فا.)
۱- کسی که کفش می‌دوزد.
۲- نام حشره کوچک سرخ رنگی است که دارای چهار بال می‌باشد و غالباً روی درختان یافت می‌شود و از شته‌ها تغذیه می‌کند.
(~. زَ) (اِ.) نک کفش دوز.
(کَ شَ) (اِ مصغ.)
۱- کفش کوچک.
۲- سم شکافدار مانند سم گاو و گوسفند، ظلف ؛ مق. سم، حافر.
(کَ) (اِ.)
۱- لحام، لحیم.
۲- آن چه که بدان شکستگی ظروف مسین و برنجین را لحیم کنند مانند: ارزیر، قلعی و بوره.
۳- مجازاً: ظرف مسین یا برنجین شکسته که مکرر لحیم کرده باشند.
(کَ فَ) [ ع. ] (اِ.) سرین آدم یا حیوان. ج. اکفال.
(کَ فَ) [ ع. ] (اِ.) پارچه سفیدی که بر تن مرده کنند.
(کَ) [ ع. ] (مص م.) پوشاندن جسد مرده با کفن.
(کَ نُ دَ) [ ازع. ] (اِ.) مرده را کَفن کردن و به خاک سپردن.
(کَ فَ دَ یا دِ) (اِفا.)
۱- از هم باز شونده.
۲- از هم باز کننده، شکافنده.
(کَ فَّ یا فُِ) [ ع. کفه ] (اِ.) صفحه ترازو که جنس یا وزنه را روی آن می‌گذارند.
(کَ فَ یا فِ) (اِ.) دف، دایره.
(~.) (اِ.) خوشه‌های گندم و جو که به هنگام خرمن کوفتن، آن‌ها کوفته نشده باشند و پس از پاک کردن غله آن‌ها را بار دیگر بکوبند.
(کُ) [ ع. کفوء ] (اِ.) نظیر، مانند. ج. اکفا.
(کَ) [ ع. ] (ص.) حق ناشناس، ناگرونده.
(کُ) [ ع. ] (اِمص.) ناسپاسی، حق شناسی.
(کَ) (اِ.) پوشش زینتی یا بهداشتی، معمولاً پیش ساخته برای کف یک محوطه، بویژه کف بنای سر پوشیده.
