دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
ز خانقاه به میخانه می‌رود حافظ
مگر ز مستی زهد ریا به هوش آمد
«حافظ»
(تَ جُ) [ ع. ] (مص ل.) همدیگر را از انجام کاری نهی کردن.
(تَ حُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- گرد آمدن مردم در یک جا.
۲- به یکدیگر زحمت دادن.
(تِ) [ روس. ] (اِ.) عنوان پادشاهان گذشته روسیه ؛ قیصر.
(تَ وُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- با هم جفت و قرین شدن.
۲- زناشویی.
(تَ یُ) [ ع. ] (مص ل.) زیاد شدن، افزون گشتن.
(تَ یِ) [ ع. ] (مص م.) روزگار گذرانیدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) وارد کردن داروهای مایع به وسیله سرنگ در بدن.
(~.) [ ع - فا. ] (ص.) معتاد؛ کسی که مواد مخدر را به وسیله سرنگ داخل رگ خود می‌کند.
(تَ زَ زُ) [ ع. ] (مص ل.)جنبیدن، لرزیدن.
(تَ زَ مُّ) [ ع. ] (مص ل.) در جامه پیچیده شدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) به جامه پیچیدن.
(تَ زَ هُّ) [ ع. ] (مص ل.) زهد ورزیدن، پارسا شدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) زاهد کردن، پارسا خواندن.
(تَ زَ وّ) [ ع. ] (مص ل.) نک تزاوج.
(تَ زَ وُّ) [ ع. ] (مص ل.) توشه ساختن، توشه برگرفتن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) همسر گرفتن، جفت گرفتن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) مکر کردن، فریب دادن.
(تَ یِ) [ ع. تزکیه ] (مص م.) پاکیزه گردانیدن.
(تَ زَ یُّ) [ ع. ] (مص ل.) آراسته شدن، زینت یافتن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) زیاد کردن، افزودن.
