دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
پیاله بر کفنم بند تا سحرگه حشر
به می ز دل ببرم هول روز رستاخیز
«حافظ»
(مّ) [ ع. ] (ص.) تمام، کامل.
(مُّ لْاِ) [ ع. ] (ص مر.) آن که اختیار کامل در امری دارد.
(مِ) [ ع. ] (ص.) خرمافروش.
(اِ.) دهان، فم.
(اِ.) تار؛ مق. بود. رشته‌ای چند که جولاهگان از پهنای کار زیاد آورند و آن را نبافند.
(نِ تَ) (مص ل.) توانستن.
[ مغ. ] (اِ.) = تنسوخ. تنسخ. تانکسوق. تنکسوق. تنسق: چیز نفیس، تحفه نایاب که به عنوان هدیه برای بزرگان برند.
[ فر. ] (اِ.) خطی است که فقط در یک نقطه به منحنی برخورد می‌کند.
[ انگ. ] (اِ.)
۱- منبع بزرگ معمولاً استوانه‌ای جهت ذخیره مایعاتی مانند: آب، نفت و...
۲- از وسایط نقلیه جنگی زنجیردار که بدنه آن زره پوش و مجهز به توپ و مسلسل است.
(کِ) [ انگ. ] (اِ.) نوعی خودرو باری که بر روی شاسی آن مخزنی فولادی برای حمل مایعات نصب شده باشد، باری مخزنی. (فره).
(~.) [ اسپا. ] (اِ.) نامی از رقص‌های آرام دونفره.
(گُ) (ص.) سرتراش، حجام. توانگو و تونگو نیز گویند.
(اِ.) زنگی که بر روی شمشیر و امثال آن نشیند.
(اِ.)
۱- لای.
۲- فرد.
(هُ) (اِ.) شراب، عرق.
(اِ.)
۱- تاب، روشنایی.
۲- حرارت، گرمی.
۳- تاب، توان.
(اِمر.) قدرت، توانایی.
[ په. ] (اِ.)
۱- غرامت، جریمه.
۲- عوض، بدل.
(دَ) (مص م.)
۱- جریمه دادن.
۲- عوض دادن.
(وِ تَ) (مص ل) توانستن.
