دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
حافظ وظیفه تو دعا گفتن است و بس
دربند آن مباش که نشنید یا شنید
«حافظ»
(بِ) (ص) سازگار، قانع.
(بِ زُ بِ) (ص فا. اِ.) آن که کارش ساختن خانه و فروختن آن می‌باشد.
(~. کَ دَ)(مص ل.) نیک ساختن.
(بَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- گستردنی.
۲- شادروان.
۳- فراخی میدان.
۴- سفره چرمین.
(~. اَ تَ) [ فا - ع. ] (مص م.)
۱- اسباب فروختنی را در مکانی پهن کردن.
۲- فرش انداختن.
(بَ. دَ. وَ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) کنایه از: اَلَم شنگه راه انداختن.
(~. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص م.) اسباب عیش و نوش را فراهم کردن.
(~. کِ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) بساط گستردن.
(بِ طَ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- ساده بودن.
۲- خوشرویی.
(بِ) [ ع - فا. ] (ص نسب.)
۱- خرده - فروش، خرازی فروش.
۲- کنایه از تریاکی و اهل عیش و نوش.
(بَ عَ) [ فا - ع. ] (ق.) فوری، آناً.
(بَ لَ) [ ع. ] (اِمص.) دلاوری، شجاعت.
(بَ سّ) [ ع. ] (ص.) خندان، گشاده رو.
(بِ) (ص مر.)
۱- مرتب، آماده.
۲- آسوده خاطر.
(بِ) (حامص.) اصلاح، درست کرداری.
(بَ مَ) (مص مر.)
۱- شمارش دفعه‌های چیزی در مدت معین یا دفعه‌های کاربرد واژه‌ای خاص در یک نوشته.
۲- فراوانی، وفور (ریاضی).
۳- فرکانس (فیزیک).
(بِ) (ق مر.) مانند، شبیه، نظیر.
(بِ) (حامص.) لمس.
(بِ وَ دِ) (ص فا.) لمس کننده.
(بِ دَ) (مص م.) لمس کردن.
