دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
سینهٔ کس نشناسم به جهان
که در آن سینه تقاضای تو نیست
«انوری»
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) واجب گردانیدن، فریضه کردن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) دوشیزگی را برداشتن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- از یکدیگر جدا شدن.
۲- فرق گذاشتن.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) رسوا شدن.
۲- (اِمص.) بی آبرویی.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- دوشیزگی را ربودن.
۲- اندک اندک ریختن آب.
۳- سر آمدن عده زن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- بهتان زدن.
۲- چیزی نو پدید آوردن.
۳- یکی از مصادر ثلاثی مزید در زبان عربی.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- گم کردن چیزی را.
۲- جستن گم شده را.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) ندار شدن، نیازمند گشتن.
۲- (اِمص.) فقر، تهیدستی.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) از هم جدا کردن.
۲- (مص م.) از گرو به در آوردن گروی.
(اَ خَ) [ ع. ]
۱- (ص تف.)بزرگوارتر.
۲- (ص.) ارجمند.
(اَ) (ص.) عجیب، شگفت آور.
(اَ دَ) (اِ.) برادر پدر، عمو.
(اَ دِ) (اِمر.) ستایش شگفت، نیکوترین ستایش.
(اَ دُ) (ص.) نک آفدم.
(اَ دَ) (مص ل.) تعجب نمودن.
( اَ ) (اِ.) درختی با برگ‌هایی مانند پنجه انسان.
(اَ تَ)(مص م.)بلند کردن، بالا بردن.
(اَ تِ) (اِ مف.) بلند کرده، بالا برده.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ فرد.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص م.) یکی کردن، جدا کردن.
۲- (مص ل.) تنها به کاری روی آوردن.
