دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
زاهد و عجب و نماز و من و مستی و نیاز
تا تو را خود ز میان با که عنایت باشد
«حافظ»
( اَ ) (اِ.) روشنایی، نور.
( اَ ) (اِ.)
۱- ابزار، آلت.
۲- ادویه خوشبو که در غذا ریزند.
(اَ یِ) (اِمص.)
۱- عمل افزون کردن.
۲- عمل افزون شدن.
(اَ دَ)
۱- (مص م.) زیاد کردن، بیشتر کردن.
۲- (مص ل.) زیاد شدن.
( اَ )
۱- (ق.) بیش، زیاد، بسیار.
۲- در ترکیب با واژه‌های دیگر معنای افزاینده می‌دهد.
( اَ ) (حامص.) بسیاری، فراوانی.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص م.) فساد کردن، برپا کردن فتنه.
۲- (اِمص.) تباهی، فساد.
( اَ ) (اِ.) تسمه و ریسمانی که به گردن اسب و الاغ می‌بندند.
(~. سَ رِ خُ) (ص.) کسی که فقط به رأی خود عمل می‌کند.
(~. رِ. کَ دَ) (مص ل.) سرپیچی کردن، یاغی شدن.
(~. گُ تِ) (ص.) گستاخ، بی - پروا، وحشی.
( اَ ) (اِ.) سنگی که با آن کارد و شمشیر و مانند آن را تیز کنند.
(اَ نِ) (اِ.) قصه، داستان.
(~. خا دَ) (مص ل.) یاوه گفتن، بیهوده حرف زدن.
(~.) (ص فا.)
۱- داستان سرا.
۲- کنایه از: یاوه گو، بیهوده گو.
(اَ یَ دِ) (ص فا.)
۱- رام کننده.۲ - افسونگر، جادوگر.
(اَ دَ) (مص م.)
۱- رام کردن، مسخّر داشتن.
۲- جادو کردن.
(اُ س ِ) [ انگ. ] (اِ.) = آفست: نوعی از چاپ که نوشته و عکس را بر سطح لاستیکی یک استوانه (سیلندر) گردان برمی گرداند و سپس آن را با فشار استوانه دیگر روی کاغذ چاپ می‌کنند. ماشین ...
(اَ سَ) [ په. ] (اِ.) تاج، دیهیم.
(اَ سَ) (اِ.) کسی که در ارتش درجه اش از ستوان به بالا باشد، صاحب منصب.
